Een half jaar geloofsvoer

Leuk, zo’n blog joh! Zou je ook moeten doen zeg ik je. Elke week, of in ons geval om de week, je gedachten toevertrouwen aan het digitale papier en daarmee in wezen aan iedereen die het maar lezen wil. Nu valt het met het aantal lezers wel mee, maar gelukkig is de ‘success rate’ niet hetgeen ons motiveert. Maar dan vraag je je misschien af: waarom dan toch geloofsvoer.nl? Nou, dat lichten we deels toe op deze (Len) en deze (Ren) pagina. Vandaag een blog over een half jaar geloofsvoer: waar hebben we over geblogd, wat zijn de mooie kanten en wat de beperkingen.

Januari tot nu

Het moment dat we startten met geloofsvoer ligt in januari dit jaar. Zowel Len als ik trapten af met de wens niet langer in een grijs (geloofs)gebied te verkeren, maar duidelijke keuzes te maken in onze levens. Op 10 januari was daar Eternity is black and white gevolgd door Goede voornemens. We vervolgden met blogs over Gods rechtvaardigheid en barmhartigheid en het besef dat de wetten ons niet vrij maken, maar dat we ze niet moeten overslaan. De kern is echter onze innige relatie met de Almachtige God en het deelnemen in Zijn genade.

Maar ook over ons beeld van God en hoe moeilijk het kan zijn Gods stem te verstaan in onze levens. Daar wijdden we beide een blog aan (blog Len, blog Ren). We blogden over ons zelfbeeld: zijn we wel echt? En ook over het Koninkrijk van God wat komen zal en al is, maar waar we tegelijkertijd nog op wachten. Tijdens het wachten op die grote dag hebben we onze dagelijkse levens, onze wekelijkse blogposts, ons bezit wat toch eigenlijk geen bezit is. Maar dat wachten blijft lastig.

We komen aan bij Goede Vrijdag en vragen ons af: waarom ‘goede’ vrijdag? Len pent 10 bruikbare en niet altijd makkelijke tips op voor het omgaan met geld. Niet makkelijk want vaak willen we méér. Meer enthousiasme, meer inzet van onze gaven, in onze gemeente en daarbuiten. Het zou ons geen kwaad doen.

We stellen onze de vraag: wat bezielt de kerk? In die kerk waar we God loven, eren en prijzen. Maar in diezelfde kerk krijgt de Heilige Geest niet altijd voldoende ruimte menen we. Een taboe? Accepteren we geestelijke leiding in ons leven? Hoe verhoudt zich ons vertrouwen op God en ons eigen inzicht? Beseffen we ons dat er in de hemelsferen een strijd om eenieder van ons plaatsvindt?

Dan nemen we wat gas terug van al dat geestelijke. Len gaat welverdiend ont-moeten en ik maak van de gelegenheid gebruik het verhaal van Tim Lambesis te vertellen. Voor ons en ook voor hem  is die eerste liefde van God, onvoorwaardelijk en zonder beperking.

Een half jaar alweer. De blog is bewust vormgegeven in zwart-wit om de toon te zetten: maak (soms radicale) keuzes in je leven. Voor God, in navolging van Jezus. Uit die grijze en veilige zone, zoekend, voorzichtig, maar oprecht. Precies dat doel dient geloofsvoer voor ons. En dat heeft mooie kanten, maar ook beperkingen.

Mooi mooi

Geloofsvoer geeft ons beide het podium, maar ook de stok achter de deur regelmatig over zaken na te denken. Ikzelf ben scherper in kerkdiensten, hongeriger zou ik willen zeggen. Onderwerpen raken me (meer) en ik kan enthousiast worden van de gedachte die onderwerpen later verder uit te werken in een blogpost. In de dagelijkse praktijk hebben de posts op zichzelf niet altijd een structurele opbouw zoals ik het zou willen en ook de samenhang tussen de blogs is soms beperkt (al moet ik zeggen dat ik weinig moeite had de blogs van de afgelopen 26 weken in bovenstaande alinea aan elkaar te schrijven). Voor mezelf is het goed en leuk zo bezig te zijn, te leren en gedachten te ordenen.

Beperkingen

Wel heb ik ook gemerkt dat een blog maar erg beperkt is. Er zijn talloze blogs en (dus) ook talloze blogs die gaan over geloven in, en leven met God. Gelukkig houdt de vraag hoe we ons zouden moeten onderscheiden (tja, ik heb marketing gestudeerd hè) me hier nauwelijks bezig. Wat ik wel echt als een beperking ervaar is dat ik een diep gevoel, een besef, een ervaring van Gods Geest maar zeer beperkt kan vatten in woorden hier. Niet dat ik aan de lopende band dit soort momenten heb, maar soms ervaar ik zulke momenten bij het voorbereiden of schrijven van een blog. Ik heb dan het gevoel dat ik maar 50% van ‘de boodschap’ kan overbrengen. En dat vind ik wel eens jammer. Daarnaast is er de druk eens per twee weken een blog van 800 woorden te produceren, iets dat gelukkig regelmatig bijna vanzelf en met veel enthousiasme gaat. Maar zeker niet altijd.

Tweede helft

Volgende week wil ik vooruit kijken naar de tweede helft van het jaar hier op geloofsvoer. Uiteraard kan ik niet voor vakantieganger Len spreken (al is hij inmiddels terug en ben ik terwijl u dit leest op vakantie), maar voor mezelf wil ik wat meer richting geven aan de inhoud uit mijn digitale pen. Ideeën zijn meer dan welkom! Ook heb ik in het afgelopen half jaar een aantal beloftes gemaakt die ik maar eens moet gaan inlossen. Hoe dan ook, tot volgende week!