Twee weken terug schreef ik (een beetje) over de enneagram, nav het boek dat ik las: ‘The Sacred Enneagram: Finding Your Unique Path to Spiritual Growth‘. Nee, geen bescheiden titel. In deze blog ging het eigenlijk nauwelijks over het enneagram zelf, en daarom vandaag alsnog een blog over de negen types uit het enneagram. Ik verklap alvast dat ik niet bijzonder aangesproken werd door wat ik er over las in het genoemde boek. Toch bemerk ik een nieuwsgierigheid bij mezelf. Toch maar eens een test doen?

Met het luisteren van al die podcasts, inmiddels door minder uren op het asfalt wel afgenomen, hoorde ik meermalen over het fenomeen ‘Enneagram’. Nooit van gehoord, maar het leek me leerzaam er wat meer over te lezen. Daarom kocht ik op m’n Kindle ‘The Sacred Enneagram: Finding Your Unique Path to Spiritual Growth’. Jaja, ik word doorgaans ook niet enthousiast van zo’n pretentieuze titel. Maar goed, ‘keep your eyes on the prize’. Dus ik begon met lezen. En in hoofdstuk één las ik iets dat goed past op een blog-voornemen dat ik al lang had. Here we go..

Na de blog van Renco, de vader van Len, Len zelf, volgt nu een blog van de opa van Len (en vader van zijn vader): laat ik me even voorstellen: ik ben grootvader van Lennert en vader van Bert. Kenmerkende overeenkomsten manifesteren zich in geloof (1), haardracht (2) en intervallen van 26 jaren tussen geboortejaren: Simon 1931, Bert 1957 en Lennert 1983, die toen hij 26 jaar oud was zijn eerste zoon gewon. Allen, net als iedereen, toegerust met gaven van hoofd en hart (verstand en gevoel) die in de basis niet zoveel verschillen met de rest van de mensheid.

Oei! Twee stabiele geloofsmannen die dicht bij me staan, dat zijn jullie. We delen al jaren veel met elkaar over ons omgaan met ‘het geloof’. Nu hebben jullie aangeven wel eens te worstelen met twijfel over dat geloof. Dat bebaarde hipsters twijfelen was ik inmiddels gewend geraakt. Maar uitgerekend jullie die twijfelen over de basis van mijn bestaan… Oei! Toch was ik meer opgelucht dan geschrokken. [deze blog is een reactie op de eerdere blog van Renco en de reactie daarop van Bert]

Vorige maand schreef ik een blog getiteld “Wat als God helemaal niet bestaat…?“. In de statistieken kan ik zien dat deze blog goed gelezen is – we houden even in het midden wat ‘goed’ dan inhoudt – maar reageren op een blog is wat anders dan ‘em lezen. En dat is natuurlijk prima, ik ben blij wanneer je zo nu en dan wat leest hier. De vader van m’n zwager Len, hij heet Bert, nam de vrijmoedigheid per mail te reageren op de voornoemde blog. Samen met Bert en Len besloot ik een ‘serie’ over dit onderwerp te maken. Er volgen dus nog meer reacties en reacties op reacties. Vandaag dus de reactie van Bert op mijn blog (de tussenkopjes heb ik toegevoegd).

Hier op geloofsvoer is al veel geschreven over postmoderne christenen, vooral door mijn zwager Len. Absolute waarheden, zoals traditioneel verkondigd in het christendom, zijn een gruwel voor de postmodernist. Waarheid is in zichzelf een relatief concept. Kenmerkend voor het postmodernisme is  “…de radicale ontologische en epistemologische twijfel aan waarheid” (bron).  Remember, de ontologie is de zijnsleer en de epistemologie de kennisleer. Vandaag een blog over de progressieve christenen aan de hand van een blog en een podcast.

In de zomer van 2016 schreef ik een blogserie over de hel aan de hand van het boek ‘Four Views on Hell‘. Daarna las ik het vrij lastige boek ‘Four Views On Christianity And Philosophy‘. Recent las ik ‘Two Views On Homosexuality, The Bible, And The Church‘. En ik moet zeggen: da’s interessant man! Op deze manier lezen over lastige en complete onderwerpen bevalt me goed. Vooral omdat verschillende standpunten onderbouwd worden en er discussie plaatsvindt. Een auteur beargumenteert zijn/haar kijk, de rest van de auteurs reageert daar op en tot slot reageert de eerste auteur daar weer op. Dat maakt dat de verschillen goed naar boven komen en je zelf aan het denken gezet wordt. De boeken zijn wel allemaal in het Engels en ik weet dat niet iedereen dat op prijs stelt. Gelukkig schrijven ze allemaal erg toegankelijk ;-) *kuch*

Achter de vorige blog, getiteld “De- én reconstructie“, zat meer dan ik op het moment van schrijven bereid was toe te geven. Ik denk dat veel christenen wel eens ‘gespeeld’ hebben met de vraag: ‘Wat als God helemaal niet bestaat…?’. Eén van m’n favo podcasts, The Pastor  with No Answers, startte onlangs een ‘serie’ episodes met als centrale vraag: ‘Why do you still believe?’. De antwoorden op die vraag raken ook aan de kernvraag over Gods bestaan. In de week voorafgaand aan mijn laatste blog greep de gedachte dat God ook níet zou kunnen bestaan me voor het eerst écht bij de strot. Niet ‘spelenderwijs’, maar verontrustend.