Ben geen fan van de schrijfsels van Alain Verheij. Maar inmiddels moet ik zeggen: wás geen fan van de schrijfsels van Alain Verheij. Daar waar hij zich eerder veelal te ver bevond aan de andere zijde van mijn grens, moet ik nu bekennen dat ik ontvankelijker ben voor zijn zienswijze. Zijn scherpe schrijfstijl mocht ik al. Afgelopen week las ik met veel interesse deze blog. Porno in de kop = clickbait.

Renco schreef in zijn blog van afgelopen week over (on)bewuste grenzen binnen religie. Nu stuitte ik deze week op twee stukken die omgaan met het slechten van grenzen/ barrières. Compleet willekeurig en verschillend in context gevonden, maar desalniettemin zag ik overeenkomsten. Een van de overeenkomsten is de hoop die werd uitgesproken rond het thema van (slechten van) deze grenzen.

Al eerder schreef ik er over in een bijzin: het beschrijven van mijn zoektocht, n.a.v. het geloofsvacuüm waarin ik mij meen te bevinden, als twijfelen voelt alsof het mij onrecht aandoet. Vandaag een blog over het waarom achter de gevoel. Waarom wens ik mij niet te laten bestempelen als een twijfelaar terwijl ik zeker niet durf te beweren dat ik vrij van twijfels ben?

Ik mag graag boeken lezen, voornamelijk fictie maar ook non-fictie. In elk boek stuit je wel op een mooie (religieuze) passage. Nu wil ik op onze blog af en toe zo’n passage eens citeren. Als er context gegeven moet worden geef ik die natuurlijk, maar in de passage van vandaag is dat niet echt nodig.

Afgelopen maandag was mede-blogger Dick op bezoek en terwijl de kinderen (in totaal 3) in meer of mindere mate zichzelf vermaakten, praatten wij nog wat door over onze recente blogs. Vanuit een soort deconstructie afscheid nemen van opvattingen en woorden is één, maar je nieuwe en overeind gebleven opvattingen met voor jou passende woorden beschrijven is twee. ’s Avonds las ik in het blad De Nieuwe Koers een column van Paul Visser. Spot on.

De schijnbare moeilijkheid tussen ratio en gevoel blijft een hardnekkige zienswijze. Ik schrijf niet voor niets het woord schijnbaar, want ik geloof hier namelijk niet in. Tijdens mijn studie psychologie miste ik bij de bespreking van religie nog wel eens het gevoelsaspect. “Oké, we doen geen uitspraken over God want die is nu eenmaal moeilijk te meten, maar de definitie God betekent desondanks toch wat voor mensen?”

Reagerend op een voorzet van mij, schreef Dick vorige week een interessante blog over een (vooral) extern bepaald geloof of een (vooral) intern bepaald geloof. Dat naar aanleiding van een uitspraak van Karel Smouter. Vandaag wil ik stilstaan bij een ander aspect uit diezelfde quote – de stelligheid – en daarmee reageren op Dick.

Renco eindigde zijn vorige blog met een citaat van Karel Smouter: “In de loop der jaren gebeurde er iets geks. Degenen die aanvankelijk het meest stellig waren in hun geloof, waren het aan het eind van hun studietijd zo goed als allemaal verloren. Terwijl zij die er het minst mee hadden, er tegenwoordig het meest uitgesproken geloofsleven op nahouden.” Vandaag weer een blog van mijn hand.