Wettisch: the way to go?

Dit stuk heb ik niet geschreven op zondag. Zondagswerk is niet sterk. Ik heb de seculiere radio even uitgezet. Dat luister ik wel weer als dit stuk klaar is. Daarna heb ik de laptop eerst gezalfd met wat olie en heb ik geproclameerd dat het stuk tot grote zegen zal zijn. In mijn vorige blogpost las je al dat ik goede voornemens heb. Blijkbaar wil ik iets veranderen in mijn leven. Ik wil het leven als kind van God concreter handen en voeten geven. Maar ik moet opletten, want 15 jaar geleden had ik dezelfde voornemens en toen trapte ik in een flinke valkuil.

Flarden

Als 15 jarige tiener wist ik behoorlijk goed hoe ik mij moest gedragen om een goed christen te zijn. En dat was precies wat ik wilde zijn. Ik deed mijn best, maar faalde regelmatig en voelde me schuldig omdat ik tekort schoot. In die periode was ik gek op de volgende Bijbeltekst (Ik las het dan ook wekelijks met tranen in mijn ogen)

Romeinen 7: 18 Immers, ik besef dat in mij, in mijn eigen natuur, het goede niet aanwezig is. Ik wíl het goede wel, maar het goede doen kan ik niet. 19 Wat ik verlang te doen, het goede, laat ik na; wat ik wil vermijden, het kwade, dat doe ik (………) 24 Wie zal mij, ongelukkig mens, redden uit dit bestaan dat beheerst wordt door de dood?

Opgelucht sloeg ik de Bijbel dicht. Gelukkig, Paulus (die enorm goede christen) heeft dezelfde worsteling als ik.

Die 15 jarige jongen wilde het zo graag goed doen en nam buiten alle contexten flarden over van manieren waarop een christen zou moeten leven. Ik ging geloven dat ik mij aan bepaalde regeltjes zou moeten houden om bij God in een goed blaadje te komen. Doordat de flarden niet in een goede context stonden, ging ik er wettisch mee om.

Relatie

Ik ben getrouwd met een geweldige vrouw. Mijn vrouw en ik hebben samen een aantal wetten (voornemens, richtlijnen, afspraken). Zo hebben we de wet dat we niet vreemd gaan met een ander. Nu zou ik elke ochtend kunnen memoriseren dat ik niet vreemd moet gaan die dag. Als ik naar buiten loop ontwijk ik krampachtig die leuke buurvrouw en door de dag heen herinner ik me actief dat ik niet vreemd moet gaan. Ik focus mij volledig op onze afspraak. Een rare, onnatuurlijke situatie. Ik kan mij veel beter focussen op mijn vrouw. Haar s ’morgens vertellen dat ik gek op haar ben en vervolgens de buurvrouw vriendelijk een goede dag wensen. Wanneer ik mij focus op de relatie, dan volgt het houden aan de afspraken als een natuurlijk gevolg. Zo werkt het ook in onze relatie met God.

Vrijgekocht

Mijn valkuil ontstond doordat ik ging focussen op de regels en wetten voor christenen, zonder daarbij bewust te zijn van een relatie met God. God houd heel veel van mij en verlangd naar contact, maar ik ben druk met het krampachtig houden aan regeltjes om bij Hem in het juiste blaadje te komen. Ik had het stukje uit Romeinen iets verder moeten lezen:

Romeinen 8: 1 Dus wie in Christus Jezus zijn, worden niet meer veroordeeld. 2 De wet van de Geest die in Christus Jezus leven brengt, heeft u bevrijd van de wet van de zonde en de dood(……….) Vanwege de zonde heeft hij zijn eigen Zoon als mens in dit zondige bestaan gestuurd; zo heeft hij in dit bestaan met de zonde afgerekend, 4 opdat in ons wordt volbracht wat de wet van ons eist.

Oké. Ik ga mij meer richten op de relatie met God en stop met tevergeefs bij God in een goed blaadje proberen te komen, door zelf mijn best te doen.

Galaten 2: 21 Ik verwerp Gods genade niet; als we door de wet rechtvaardig zouden kunnen worden, zou Christus voor niets gestorven zijn.

Er is niet iets mis met zondagsrust, zalven met olie, proclameren. Maar in welke context doen we dit? Wat is ons doel en onze focus?

PS

Als jeugdleider motiveerde ik jongeren vaak om na te denken over dingen en vervolgens te groeien of te veranderen. Ik liep er dan vaak tegenaan dat elke duw van mijn kant nutteloos is wanneer de tiener zich niet uitstrekt naar een relatie met God, of denkt dat hij door eigen werken rechtvaardig kan worden.

Er is nog veel te zeggen over deze valkuil. Deze blogpost is maar een flard. Ik merk bij mijzelf dat ik snel geneigd ben om flarden tot mij te nemen. Flarden zijn niet persé verkeerd, maar link elke flard op z’n minst aan de volgende context:

Mattheus 22: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. 38 Dat is het grootste en eerste gebod. 39 Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf.

Photo Credit: morgan childers via Compfight cc