Onlangs kwam het nieuwe album van de band Emery uit, getiteld Eve. Ik ben erg positief na de eerste paar luisterbeurten. Maar toen ik de ‘cover art’ zag van het album, had ik een moment van: moet dat? Daarna luisterde ik de BadChristian podcast episode die exclusief hierover ging. Food for thought.
De beroemde Leonard Cohen (1934-2016) beschouwde zichzelf Jood, maar is ook benoemd tot boeddhistisch monnik en toonde vergaande interesse in Jezus. In menig nummer uit zijn omvangrijke catalogus onderzoek hij zijn religieuze en/of spirituele gedachteroerselen.
De lezers die al langer onze (mijn) schrijfsels volgen zal de naam Tim Lambesis misschien wat zeggen. Eerder schreef ik een blog over hem (in 2014). Hij had iemand opdracht gegeven zijn vrouw om te brengen en werd veroordeeld voor meerdere jaren gevangenisstraf. In 2014 gaf hij één interview, wat destijds de aanleiding voor de blog was. Tim Lambesis was en is weer zanger van de zeer succesvolle metalcore band As I Lay Dying. Eerder deelde ik een nummer van ze: Upside Down Kingdom. Hij is vervroegd vrijgekomen en in onderstaande video gaan de verschillende bandleden, inclusief Tim, uitgebreid in op de hele situatie. Binnenkort treden ze weer op, ook in Nederland. Ik ga er heen. Waarom?
Vorig jaar schreef ik een uitgebreid muziekoverzicht omdat 2016 werkelijk een prachtjaar was. Zoveel moois was er te beluisteren. Eerder deed ik iets soortgelijks voor 2014. Dit jaar kwam qua muzikaal moois wat moeilijk op gang, maar verderop richting zomer en najaar werd dat ruimschoots goedgemaakt. Na vele, grondige luisterbeurten en overpeinzingen deel ik hierbij mijn top 16 van het jaar 2017. Vanwege de vele woorden en kansen om mee te luisteren, knip in de top 16 op in twee delen. Vandaag de albums 1 t/m 8 na de albums 9 t/m 16 van vorige week. Voor wie in een meer nostalgische bui is, lees vooral mijn top 10 album uit de vroege ‘zero’s’ (2000-2005). Fijne jaarwisseling en tot volgend jaar!
Vorig jaar schreef ik een uitgebreid muziekoverzicht omdat 2016 werkelijk een prachtjaar was. Zoveel moois was er te beluisteren. Eerder deed ik iets soortgelijks voor 2014. Dit jaar kwam qua muzikaal moois wat moeilijk op gang, maar verderop richting zomer en najaar werd dat ruimschoots goedgemaakt. Na vele, grondige luisterbeurten en overpeinzingen deel ik hierbij mijn top 16 van het jaar 2017. Vanwege de vele woorden en kansen om mee te luisteren, knip in de top 16 op in twee delen. Vandaag de albums 9 t/m 16 en volgende week de albums 1 t/m 8. Voor wie in een meer nostalgische bui is, lees vooral mijn top 10 album uit de vroege ‘zero’s’ (2000-2005). Fijne kerstdagen en tot volgende week!
Nog een voor mij redelijk onbekende band in het genre van de metal(core) met een pósitieve boodschap: Wage War. In 2015 kwam Blueprints uit dat weinig aandacht van me kreeg. Weinig metalcore bands weten boven het maaiveld uit te steken met harde én originele muziek. Maar toen onlangs het tweede album, Deadweight, uitkwam was ik aangenaam verrast. Zware metalcore afgewisseld met catchy tunes en afwisselend gitaarwerk. Het album draagt terecht de titel van het nummer. Maar er staat meer moois op, zoals Stitch. Over verbroken relaties die maar moeilijk weer te lijmen zijn. Dit album heeft een tijdje op repeat gestaan. “Take what you can get. But I’ll bet that’s never enough. Is it?” En die eerste gitaarriff: Linkin Park, anyone?
copyright © geloofsvoer.nl - 2013-2018
