Top 14 albums uit 2018 (NL)
Met enige onregelmaat plaats ik hier op geloofsvoer.nl een muzikaal jaaroverzicht. Of beter: een top zoveel van albums die ik dat betreffende jaar veel geluisterd heb. Vorig jaar deed ik het vrij uitgebreid met een heus deel 1 en een deel 2. Daarvoor werd 2016 door mij betiteld als een ‘muzikaal prachtjaar’. Weer een jaar eerder, in 2015, schreef ik geen jaaroverzicht, maar een uitgebreid verslag van mijn bezoek aan Christmas Rock Night. 2014 kreeg dan wel weer een overzicht, namelijk deze. Tot slot stelde ik begin 2017 ook nog deze aardige top 10 samen. Vandaag een samenvatting van 2018!
Last but not least
14. Blessthefall – Hard Feelings
Nee, het is niet de meest eerbare plaats in deze top 14. Blessthefall maakt muziek in wat ik noem het ‘net-niet-net-wel’ genre. Hard, maar met risico op cheesy ‘clean vocals’ die het dan weer veel te poppy maken. We Came as Romans (Vultures With Clipped Wings) en Confide (The View From My Eyes) zijn bands die dat mijns inziens perfect combineren. Blessthefall komt in de richting, maar haalt dat niveau (steeds) niet. Hun zesde album wist m’n aandacht niettemin voldoende te pakken voor een plekje.
Een recensie van ‘Hard Feelings’ vind je hier op killyourstereo.com.
Favo nummer: Cutthroat
Stream het hele album hier op YouTube.
13. Off Road Minivan – Spiral Gaze EP
Uit de stal van Brandon Ebel houd ik vooral de nieuwe bands en albums van sublabel Solid State Records in de gaten. Maar ook het oorspronkelijke label Tooth & Nail brengt zo nu en dan ook iets (naar mijn smaak) moois uit. Liefhebber? Check dan zeker de Labeled podcast! Zo was daar dus ineens Off Road Minivan. De EP is voorbij voordat je er erg in hebt, maar dan heb je wel een portie zeer aangename rock te horen gekregen. Detail is dat Fit for a King bassist Ryan O’Leary de band startte.
Een recensie van ‘Spiral Gaze’ vind je hier op jesusfreakhideout.com.
Favo nummer: Light Up the Room
Stream het hele album hier op YouTube.
12. Emery – Eve
Eerst schreef ik een blog n.a.v. deze album cover en later reageerde Dick daarop. Ik ben nooit groot fan geweest van de band Emery en ben dat nog steeds niet. Maar met Eve grepen ze wel degelijk mijn aandacht. Respect voor het nummer ‘Safe’ als single. Niet het meest toegankelijke nummer. “you played it safe so the ones you loved could have everything / you gave yourself when there was nothing left / even when the sky was falling down you covered me instead.” De wijze waarop dat in duet wordt gezongen bezorgde mij kippenvel. Op het album staat nog veel meer moois.
Een recensie van ‘Eve’ vind je hier op jesusfreakhideout.com.
Favo nummer: Sins Of Every Father
Stream het volledige album hier op YouTube.
11. Archabald – Carcosa
Via de eerder uit de as herrezen site indievisionmusic.com maakte ik in 2016 kennis met de band Archabald. Ze leverden met ‘Relativity‘ en ijzersterk debut af. En extra punten voor het uitbrengen van een instrumentale versie van dat album. Carcosa is harder en dat is voor mij niet zo bezwaarlijk. Meer achtergrond in dit interview. Het is een band die waarschijnlijk bijna niemand zal kennen, maar hopelijk neemt het nu toe. Eventueel start je met Relativity en probeer je daarna Carcosa :)
Een recensie van ‘Carcosa ‘ vind je hier op indievisionmusic.com.
Favo nummer: Dark Door
Stream het volledige album hier op bandcamp.
Middenmoot
10. My Epic – Ultraviolet EP
Ook My Epic kwam al vaker langs hier. Vooral het album Behold vind ik nog steeds prachtig. Dat album kreeg ook een instrumentale release (jay!). Eerder deelde ik ook al eens ‘Ghost Story‘ (mét Shane Ochsner van EISM). Dit jaar kwam dus Ultraviolet uit en begin 2019 volgt de zwaardere Violence EP. Beide EP’s kregen het thema van spirituele twijfel. Ja, dan heb je mijn aandacht wel. Al met al een mooie toevoeging aan een al indrukwekkend repertoire. Op naar de Violence EP!
Een recensie van ‘Ultraviolet’ vind je hier op jesusfreakhideout.com.
Favo nummer: Two Nights
Stream het volledige album hier op YouTube.
9. Convictions – Hope for the Broken
Convictions weet de afwisseling er goed in te houden. Ze voorkomen dat het zware werk eentonig wordt door goed af te wisselen in tempo, riff en zang. Naar eigen zeggen: “Aggressive Worship”. Tot mijn blijdschap bleek ik ook een eerder album van hen te hebben: ‘I Am Nothing‘. Het tussenliggende album ‘I Will Become‘ krijgt nu zeker ook mijn aandacht. Op ‘Hope for the Broken’ verneem je in ieder geval veel conviction (levensovertuiging) en dat beklijft!
Een recensie van ‘Hope for the Broken’ vind je hier op newnoisemagazine.com.
Favo nummer: Deceptive Heart
Stream het volledige album hier op YouTube.
8. Sleeping Giant – I Am
Eénmaal had ik de kans Sleeping Giant live te zien en dat was op Christmas Rock Night 2015. Helaas had zanger Tom Green paspoortproblemen en was het optreden teleurstellend. Dit album is het laatste album en is een goede weergave van wat Sleeping Giant kan en waar ze voor staat. Het eerste nummer heet dan ook ‘Preachcore Lives‘ en heeft veel weg van het nummer Tithemi dat ik hier eerder deelde. Garrett Russel (Silent Planet) en Ryan Clark (Demon Hunter) schreeuwen ook even mee. Nice!
Een recensie van ‘I Am’ vind je hier op jesusfreakhideout.com.
Favo nummer: Fly. Fight. Crow
Stream het volledige album hier op YouTube.
7. Silent Planet – When the End Began
Toen Silent Planet in 2016 kwam met ‘Everything was Sound‘ hadden ze zeer positieve aandacht van velen. Het nummer ‘Orphan’ illustreert goed hun unieke stijl. Ook ‘When the End Began’ klinkt weer strak en zwaar; zowel qua gitaarwerk als qua teksten. Solid State Records bracht wel erg veel singles uit naar mijn smaak. Enfin, het album bevat ook weer een ‘Depths’ nummer. Eerder deelde ik al ‘Depths II‘ en dit album bevat het mooie deel III: “Lord did you see me as I was dreaming?”
Een recensie van ‘When the End Began’ vind je hier op dansendeberen.be.
Favo nummer: Visible Unseen
Stream het hele album hier op YouTube.
Better & better
6. Underoath – Erase Me
De tijden van ‘Define the Great Line’ (check: ‘Writing on the Walls‘) zijn voorbij. Underoath drummer Aaron Gillespie kapte er mee en na ‘Ø (Disambiguation)’ in 2010 was het definitief gebeurd. In de docu ‘Tired Violence’ spreken ze hardop uit dat ze niet langer een christelijke band zijn. Vlak daarna kondigden ze de Rebirth tour aan, die ik meepakte in de Melkweg. Ontzettend gaaf concert. En toen nieuwe muziek: Underoath 3.0. Gedurfd. En ja, even wennen. Maar goed (,) ook!
Een recensie van ‘Erase Me’ vind je hier op newnoisemagazine.com.
Favo nummer: On my Teeth
Stream het hele album hier op YouTube.
5. Impending Doom – The Sin and Doom Vol. II
Ja, zoals de titel doet vermoeden is dit een zware jongen. In lijn met ‘Becoming the Archetype‘ bevindt deze band zich in het ‘deathcore‘ genre (mix mix tussen death metal en metalcore). Zelf omschrijven ze het als ‘Gorship’: “Worshiping God through our gore-sounding music.”. Dit is al hun zesde album, maar niet eerder pakte het me zo. Doorgaans is dit genre te zwaar en neerslachtig voor me. Maar al vanaf de onheilspellende opener ‘The Wretched and Godless‘ wist ik: dit is goed werk.
Een recensie van ‘The Sin and Doom Vol. II’ vind je hier op distortedsoundmag.com.
Favo nummer: Run for your Life
Stream het hele album hier op YouTube.
4. Hopesfall – Arbiter
Jaja, mijn muzieksmaak is diverser dan je misschien denkt. Het onstuimige bestaan van Hopesfall lees je op hun Wikipedia pagina of beluister je, zoals ik, in deze podcast. Heel knap hoe deze band na 10 jaar zo wist terug te komen met dit ijzersterke album. Opener (zie hieronder) heeft wat weg van Hands. Zanger Jay Forrest weet je aandacht er steeds goed bij te houden en het afwisselende gitaarwerk (met een snufje Stavesacre) doet de rest. Een album om heerlijk bij te ontspannen. Replay, replay, replay.
Een recensie van ‘Arbiter’ vind je hier op zwaremetalen.com,
Favo nummer: Faint Object Camera
Stream het hele album hier op YouTube.
Nieuwsbrief
Eindeloos lezen
Podcasts
-
#96 Drie atheïstische denkkaders
-
#95 Waarom je atheïsten serieus moet nemen
-
#94 Kerk in de volle breedte zijn
Lyric posts
Podiumplaatsen
3. Beartooth – Disease
En dan de top 3. Beartooth wist mij niet eerder te overtuigen. Te ‘makkelijk’, of te catchy. Zeg het maar. Zelf zegt zanger Caleb Shomo: “We just want to make fun, punk-rock, hardcore, wild music, play crazy shows and have a good time without any pressure from anything”. En man, wat lukt dat goed op Disease. Er zit iets in deze muziek wat ze er bij The Ongoing Concept ook in weten te brengen. Harde herrie met een glimlach. Bad Listener, Fire, Manipulation, Used And Abused (die riff!). Het houdt niet op. Prettig aan de oren!
Een recensie van ‘Disease’ vind je hier op smartpress.nl.
Favo nummer: Fire
Stream het hele album hier op Youtube.com.
2. Levi the Poet – Cataracts
Mijn waardering voor het werk van Levi Macallister sprak ik al eens uit. De zelfmoord van z’n vader staat centraal in dit aangrijpende nummer. Later kwam ik hem tegen op het album van Sleeping Giant. Zijn album ‘Correspondence (a fiction)’ pakte me al, maar Cataracts is van een andere orde. Ik zag hem live in Rotterdam (met Listener, tip). Cataracts greep me bij de strot. Geen fictie dit keer, maar (harde) woorden. De boventoon is echter: “Keep forgiving”. Wauw. Geen makkelijk album, maar zeker je moeite en tijd waard.
Een recensie van ‘Cataracts’ vind je hier op jesusfreakhideout.com.
Favo nummer: As Far As the East Is from the (Navel to The) West
Stream het hele album hier op YouTube.
1. Fit for a King – Dark Skies
En dan de klapper! Vorig jaar was het August Burns Red met ‘Phantem Anthem‘. Dit jaar gaat de eer, tot mijn verrassing, naar Fit for a King. ‘Dark Skies‘. Dit is een hard, zwaar metalcore album én toch toegankelijk en melodieus. Afgezien van het zwakke ‘Anthem of the Defeated’ doen ze op dit album werkelijk alles goed. De clean vocals op ‘Slave To Nothing‘ bevielen me niet zo en ‘Deathgrip‘ heeft zeker sterke nummers, maar beviel als totaal toch minder. Dark Skies: gaat dat luisteren!
Een recensie van ‘Dark Skies’ vind je hier op sputnikmusic.com.
Favo nummer: Oblivion
Stream het hele album hier op Youtube.com.
Verder noemenswaardig
Uiteraard luisterde ik dit jaar nog véél meer muziek, maar niet alles haalt de top zoveel hier op geloofsvoer.nl. Niettemin noemenswaardig zijn:
- Mumford & Sons — Delta (ingetogen mooi)
- Brutus — Burst (ik zag ze in het voorprogramma van Thrice)
- Listener — Being Empty : Being Filled (ik zag ze tezamen met Levi the Poet)
- Deafheaven — Ordinary Corrupt Human Love (genre overstijgend én tikje langdradig)
- Tourniquet — Gazing At Medusa (goed te doen, maar meer trash aub)
- God Is An Astronaut — Epitaph (deze band was echt een vondst in 2018)
- Architects — Holy Hell (gewoon erg goed, lastig verder uit te leggen)
- The Smashing Pumpkins — Shiny and O so Bright (ja, je leest het goed)
- Erra — Neon (ik zag ze in het voorprogramma van As I Lay Dying)
- Tremonti — A Dying Machine (ik zag ze live in, jawel, hometown Zwolle)
Verder mocht ik dit jaar live zien: Levit the Poet & Listener (Rotown), Underoath (Melkweg), Thrice (Melkweg), Tremonti (Hedon), La Dispute (Bitterzoet), As I Lay Dying (013) en August Burns Red (Melkweg). Qua live optredens is de top 3 van 2018: 1) August Burns Red, 2) La Dispute en 3) As I Lay Dying.
Volgend jaar in ieder geval twee nieuwe albums van Demon Hunter! En vast nog veel meer. Fijne jaarwisseling en tot volgend jaar.
Iets meer over auteur Renco Schoemaker
Categorieën
- Film & TV (26)
- Muziek (20)
- Muziek (oud) (96)
- Nadenken (42)
- Nadenken (oud) (199)
- Verslag (21)
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Geef een reactie