Speaking God (from scratch)

Twee jaar terug debuteerde Dick hier met een blog over taal. Eentje die bij mij wat losmaakte en waarop ik zeker tweemaal ‘reageerde’. Over het kerkjargon dat mij in de weg staat met kerkgenoten over God en geloof te praten en mijn voorkeur voor klare taal. De afgelopen jaren ben ik minder over God gaan praten. Ik las er het boek ‘Learning to Speak God from Scratch‘ over. Ik luisterende het hoopvolle, nieuwe album van August Burns Red én had een fijn ‘Paascontact’.

Speaking God

Schrijver Jonathan Merrit schijft vanuit zijn eigen ervaring – hij verhuist van het platteland naar New York – over hoe woorden onbegrepen worden of wezenlijk anders worden uitgelegd. Het christelijke vocabulaire met daarin woorden als zonde, evangelie, berouw en genade blijft onbegrepen. Sterker nog, de woorden hebben een sterk negatieve connotatie. Hij wordt gedwongen de betekenis van die woorden te ontleden en nieuwe woorden aan die betekenis toe te kennen.

Hoe kan je opnieuw beginnen, gebruikmakend van andere woorden, met het praten over God met anderen? Over Pasen? Moeilijk.

Weer in elkaar zetten

Woorden geven aan mijn ‘gevoel’ met/over God is al lastig genoeg. Over hoe ik mij verhoud tot God en Hij tot mij en hoe centraal Pasen daarbij is. En ik weet dat dit voor veel christenen net zo geldt. En toch komt het niet zo vaak te sprake op een eerlijke manier omdat het zo verleidelijk is terug te vallen op die bekende taal. De bekende (kerk)taal die enerzijds houvast biedt en anderzijds de diepere laag onberoerd laat. Hoe voorkom je dat de deconstructie je met zoveel kleine brokstukken achterlaat dat reconstructie te moeilijk wordt?

Alternatieven

Het reconstrueren is lastig en kost veel inspanning. Vanuit een oprechte interesse van anderen leg ik graag uit waarom Pasen voor mij het centrale christelijke ‘feest’ is. Vorig jaar deed ik deze poging. Hoe leg je aan een niet gelovig persoon uit wat de diepe betekenis is van de opstanding? Waarom wat dát nodig en waarom het niet anders kon.

Het kan wel

Een band als August Burns Red weet dat erg goed te doen. Hun muziek ademt positiviteit en hoop. De bandleden zijn christelijk en ze slagen er op het recente album Guardians erg goed in met nieuwe woorden een christelijke boodschap te brengen. En het geeft mij de hoop dat mij dat ook zal lukken. Want ik weet en merk dat wat er in mijn leeft er uit wíl. Dat geloof, die hoop en de liefde. Pasen. Het wíl gesproken worden.

Pasen op afstand?

Het is vreemd Pasen te moeten vieren op een manier die daar voor mij helemaal niet bij past. Geen diensten te bezoeken, geen muziekvoorstelling, geen verstilling samen met anderen. De maaltijd. Misschien heb ik me er onvoldoende toe gezet, maar dit jaar dreigt Pasen net als mijn verjaardag onopgemerkt voorbij te gaan.

Maar vandaag gaat de Paaskaars aan! Vandaag ontwaren we het lege graf. De betekenis daarvan laat zich maar moeilijk vangen in woorden, des te beter in de traan. Guardians sluit af met het hoopvolle ‘Three Fountains’ dat mij bij elke luisterbeurt weer kippenvel bezorgt. Zo ‘beleef’ ik Pasen dit jaar. Het is geen Matthäus Passion misschien, maar het is toch rijk. Voor mij.

Paascontact

Tot slot. In de afgelopen tijd legde ik via LinkedIn zakelijk contact met iemand die had opgemerkt dat ik christelijk ben. Hij noemde dat we dit gemeen hebben waarop ik wat schaamteloze reclame maakte voor geloofsvoer. Misschien in de stille hoop dat hij ook ergens persoonlijk schrijft. We hebben elkaar (nog) niet in levende lijve ontmoet. Maar hij sprake vrijmoedig over God, gebruikmakend van oude woorden. Woorden die me recht in het hart raakten en me tot tranen brachten. Zo kan het gaan. In hoofdletters typte hij:

U ZIJ DE GLORIE.