Skip to main content

2 Koningen 5: 13

| Renco Schoemaker |
Een ietwat verlate blog van Renco over het veilige comfort van het hoofd en wat dat te maken heeft met de simpele opdracht die Naäman kreeg van Elisa.

De ene lezer zal zich juist aangetrokken voelen door een blog met een dergelijke titel, de andere lezer komt allicht niet aan het lezen er van. Deze titel leek me passend omdat deze tekst me zeer aansprak tijdens een preek een tijd geleden. Daarna las ik een artikel op Lazarus waar ik mezelf in herkende. En dat beide met elkaar te maken hebben lees je verderop.

De genezing van Naäman

2 Koningen 5 gaat over de genezing van Naäman; een man in hoog aanzien die lijdt aan huidvraat (ofwel: hij is melaats). Enkele details overslaand, komt het er op neer dat Naäman uitkomt bij de profeet Elisa. Hij heeft hoge verwachtingen en frustreert zich enorm dat Elisa zich ‘er vanaf maakt’.

Naäman krijg de opdracht zich zevenmaal te baden in de Jordaan. En die boodschap komt tot hem via een boodschapper van Elisa. Nee, van een spectaculaire genezing is geen sprake. Elise ziet of spreekt hij niet. Kwaad taait Naäman af, maar zijn bedienden komen achter hem aan.

Maar zijn bedienden kwamen hem achterna en zeiden: ‘Maar overste, als de profeet u een ingewikkelde opdracht had gegeven, had u die toch ook uitgevoerd? Dus nu hij tegen u zegt: ‘Baad u, en u zelf weer rein worden, ” moet u dat zeker doen’. (2 Koningen 5: 13)

Andermaal Alain

Eerder schreef ik al eens een blog nav een artikel van Alain. Ruim een maand geleden verscheen er een stuk op Lazarus met de titel ‘Verlos ons uit onze hoofden!‘. Veel herkenning bij mij. Alain betoogt dat door een gebrek aan zintuiglijke godservaringen de nadruk veel teveel komt te liggen op ‘of het allemaal wel klopt’. Het waarheidsgehalte. “De preek is het hoofdgerecht van de kerkdienst.”

Niet of het fijn is, of inspirerend, of je de week weer ziet zitten en je schuld en schaamte een plekje hebt kunnen geven en je verdriet of je blijdschap. Niet of je anderen hebt ontmoet en in die ontmoeting iets van God zag, of iets leerde, of iets hebt kunnen geven aan een medemens. Nee, dat is niet waar we in eerste instantie op letten als grevangelische hypercalvinisten. De eerste vragen zijn: waar gíng het over en klópte het wat-ie zei?

In het hoofd is het comfort

Volgens Naäman klopt het advies van de dienstbode van Elisa van geen kant. Hij had gedacht dat Elisa zelf naar buiten zou komen en dat hij de naam van de Heer, zijn God, zou aanroepen en met zijn hand over de aangepaste plek op zijn huid zou strijken om hem zo te genezen. Niets van dat.

Baden in de Jordaan? Zijn de rivieren van Damascus, de Abana en de Parpar, soms niet beter dan alle wateren in Israël vraagt hij zich af. Daar had hij zich toch in kunnen baden om rein te worden? It doesn’t make sense.

Gelukkig spreken zijn bedienden hem toe. Is wat niet lijkt te kloppen hoeft toch immers niet onwaar of zinloos te zijn? Een vreselijke ziekte vergt een passende genezing in het hoofd van Naäman. In het hoofd kloppen dingen wel en niet en dat geeft houvast, comfort. Maar deze tekst leert mij dat God niet handelt naar wat ik kloppend achten. 

Emotie & ratio

Ik hecht veel waarde aan de ratio, maar heb ik ook geleerd de emotie een plek te geven al zal ik dan in de ogen van mijn geliefden meestal (nog te) rationeel doen. Ik bedoel: je kunt huilen of zeggen dat je bedroefd bent. Dick blogde al eens over het huwelijks tussen ratio en gevoel.

Ook in mijn eigen kerkelijke (gereformeerde) gemeente voert de ratio de boventoon. Dat past bij me, maar ook ervaar ik soms dat ik uit mijn eigen (comfortabele) hoofd verlost moet worden. Breng me in vervoering, ontsteek in mij dat lichtend vuur (prachtig Taizé lied)! Ik vind dat ook grotendeels opgaan voor onze gemeente in z’n totaliteit: we zitten primair in ons hoofd. Meer dan eens werd onze predikant tijdens een vergadering gecorrigeerd of genuanceerd bij het aanhalen van een Bijbeltekst.  Klópt het allemaal wel?! 

Moet het wel kloppen?

Ik hoop en bid dat mijn hoofd me niet (teveel) in de weg zal staan. Waarom zou ook maar iets in mijn hoofd moeten kloppen om van waarde te zijn? Of de moeite waard te zijn? Of mijn tijd mag vragen? Ik ben als Naäman en heb mensen om mij heen nodig die zijn als die bedienden die iets zeggen als:

‘Renco, als de oplossing ingewikkeld zou zijn, dan zou je daar zeker naar gehandeld hebben omdat het intellectueel te rijmen valt. Een lastig vraagstuk vraagt om een lastige oplossing*. Nu lijkt de oplossing (kinderlijk) eenvoudig, maar wil je er niet aan. Kom uit je hoofd, uit je comfort. Iets dat eenvoudig is, hoeft niet complex gemaakt te worden. Baad je. Desnoods zeven keer. 

‘* lees eens deze blog voor een goed, recent voorbeeld. 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Meer over Renco Schoemaker

Renco is ruim 35 jaar, man en vader van twee. Hij was eerder jeugdouderling in zijn gemeente in Zwolle. Hij mag graag fietsen, hardlopen, tv series kijken en bloggen. Luistert tot slot graag naar harde christelijke herrie.