Skip to main content

I Believe, Help My Unbelief

| Renco Schoemaker |
Je ziet vast wel eens herrie voorbij komen hier op geloofsvoer. Christelijke herrie, maar toch herrie. Waarom? Een verkenning aan de hand van het album I Believe, Help My Unbelief.

Als lezer van geloofsvoer.nl zal het je niet ontgaan zijn dat mijn muzikale voorkeur neigt naar het zwaardere genre. Zwaarder op twee manieren: qua teksten (lees hier m’n blogs over La Dispute)  en qua stijl (neem dit nummer van Demon Hunter). Vaak komt het ook prachtig samen, bijvoorbeeld in dit nummer van August Burns Red. Met enige onregelmaat maak ik jullie deelgenoot van deze (naar mijn mening) prachtige nummers, en regelmatig zal dat geschreeuw je niet (zo) aanspreken. Je vindt alle nummers trouwens overzichtelijk bij elkaar in op deze pagina. Vandaag aandacht voor het waarom. Waarom luister ik deze muziek eigenlijk? En velen met mij? Ik doe dit ten dele aan de hand van het album I Believe, Help My Unbelief van de christelijke band Rival Choir.

Schreeuwen

Wat ik regelmatig hoor is dat men de muziek zelf, met dat zware gitaarwerk en ‘aanwezige’ drums, nog wel trekt. Maar zodra de zanger z’n mond open trekt haken velen af. Begrijpelijk want je verstaat lang niet altijd wat er geschreeuwd wordt. Je raakt daar trouwens wel geoefend in, over de jaren. Zelf zie ik de zang veel meer als een integraal onderdeel van de muziek. Het is als het ware ook een instrument dat onderdeel is van het geheel. In maart ga ik naar een concert van het immens populaire Deafheaven. Geen christelijke band overigens, maar wel een band die onwaarschijnlijk populair is als je luistert naar de ‘zang’.

Voor een deel vergt luisteren naar harde muziek dus een nieuwe opvatting over hoe de muziek opgebouwd is. Allereerst veel minder lineair: doorgaans niet het traditionele couplet refrein verhaal. Ten tweede zijn de instrumenten gelijkwaardiger aan de zang. Tot slot kan er veel variatie zitten in het tempo, zang (schreeuwen versus ‘clean vocals’), drums en zijn er breakdowns. Laten we voor deze blog al deze muziek samenvatten in het genre: hardcore.

Uitschreeuwen

Wanneer ingezoomd op de christelijke hardcore muziek, wordt schreeuwen veel meer een uitschreeuwen. Uitschreeuwen naar God. Teksten gaan bovengemiddeld vaak over de strijd tegen zonde, verlies (van een dierbare), diepe wonden, wanhoop, verleiding, onrecht, maar ook hoe Jezus de enige koning is. Hoe hij de verlossing brengt en alle macht heeft. De grote dag die komt en hoe we aan Gods koninkrijk hier op aarde kunnen meebouwen. Er gaat zo’n bemoediging uit van deze muziek, deze teksten! Terwijl ik deze blog typ luister ik bovenstaande nummers, denk ik terug aan de vele concerten die ik bezocht en besef ik me, tijdens de kippenvel, dat deze muziek me zoveel bracht in het leren kennen van God.

De reden om deze blog te schrijven is niet laten zien hoe ‘alternatief’ ik ben door deze muziek te omarmen, maar anderen te doen begrijpen wát het is in deze muziek. Op z’n minst begrip bewerkstelligen bij jou als lezer en op z’n best je aanmoedigen dit genre (verder) te ontdekken. Daar gaan we.

I Believe, Help My Unbelief

Onlangs kwam de band Rival Choir, die voorheen Mouth of the South heette, met hun album I Believe, Help My Unbelief. Al in 2014 deelde ik het prachtige (gesproken) nummer Simply Grace. De titel van dit album dekt voor mij de essentie van christelijke hardcore muziek. Tijdens het nummer Empty Words klinkt het meerdere keren:

But I’m still dirtier than I thought I’d ever be. I keep hiding from the cross cause deep down I don’t want to be free. I wanna hold on to this darkness; scream it loud so I am heard. If I’m gonna be honest, it’s the same song I just rearrange the words.

Het album sluit af met twee nummer: I Believe & Help my Unbelief. Zoals een recensist hier ook noemt, komt deze tekst volop binnen (kippenvel). Ik zou willen zeggen: daar kan geen opwekking voor mij tegenop. Alhoewel ik opwekking, psalmen en gezangen ook prima kan waarderen.

Voor mij is deze blogpoging geslaagd wanneer je onderstaande twee nummers helemaal luistert terwijl je de teksten meeleest. Misschien is het vreselijk voor je, maar ik denk dat het wel meevalt. Als het je muzikaal 0% aanspreekt, richt je dan op de teksten. Geef het een kans. Go!

I Believe

This is the last time I’ll ever lie to myself. I’ve seen a glimpse of the truth, let it bring me to my knees. This is the last time, please let it be true. The wind that I chased has led me right back to you.
How many times have I said these words? 
How many times have I fallen short? 
How many times will I repeat this cycle?
Over and over again; I’ve gotten used to this. It’s like I’m addicted to my failures cause I keep going back to my sins. But I don’t want this anymore. I want to surrender once and for all; once and for all.
I can’t believe I’ve been stuck in this place for so long. I lost my way and I can’t go back the same path. I can’t believe I’ve been stuck in this place for so long. I lost my way I don’t know what I’m thinking. I’ve been looking for a silver bullet; anything to take this away. I’ve been looking for the easy way out instead of pushing through the pain.
This is the last time. I don’t care if I’m wrong. This is the last time. I’m prone to failure but I won’t give up. This is the last time I’ll ever lie to myself. I’ve seen a glimpse of the truth, let it bring me to my knees. This is the last time, please let it be true. The wind that I chased has led me right back to you.
I’ve tasted and I’ve seen but still I want more. 
I’ve tasted and I’ve seen but once is not enough, come back to me.
Make me a servant, make me a slave. Anything at all, just don’t turn me away. 
Make me a servant, make me a slave. I’m not worthy enough to bear your name. I’m too lost to be called your son.

Help My Unbelief

I don’t care if this is in vain. I’ve said it before and I’ll say it again. I know this won’t be the last time. No matter how far I run you follow me where I go and you lead me back home.
I can see I will fall on my own. I believe, I will follow you home. 
I can see I will fall on my own. I believe, I will follow you home.
Lead me into the waves so I can see you standing over them. I want to feel the oceans tremble. I want to fall in love again.

Tot slot

Je kan in deze muziek vooral de herrie en het geschreeuw horen. Je kan het afdoen als te extreem en vraagtekens zetten bij de noodzaak tot al dat geschreeuw. Je afvragen of dergelijke muziek wel christelijke muziek mag worden genoemd. En wat voor mensen dat zijn die dít mooi vinden. Of God dit ook bedoeld heeft toen hij ons muziek gaf. Hoe God ooit grootgemaakt kan worden in zulke harde muziek.

Je kan nu ook, net als ik en de vele christenen die ik keer op keer tref bij uitverkochte optredens of festivals, denken bij deze muziek: ja, dat ben ik. Ook ik geloof, God, maar ik schiet overal te kort.  Zit vast in mijn zonde en schaam mij keer op keer terug te moeten naar God. Om te erkennen dat ik het niet kan en Hem nodig heb. Ook ik heb littekens en die mij maken tot wie ik ben. Voel me onwaardig de onvoorwaardelijke liefde en genade te ontvangen. En toch ervaar ik Hem en weet ik dat Hij mij redt.

En ik beken dat ik het wel uit kan schreeuwen. Schreeuwen over de pijn, de teleurstelling en het verdriet. Maar ook schreeuwen over Gods oneindig grote liefde. En de overwinning die al is behaald. Het diepe verlangen naar Hem. Christelijke hardcore en al haar subgenres leent zich daar uitstekend voor.

Meer dan eens bedwing ik mijn tranen. Meer dan eens.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Meer over Renco Schoemaker

Renco is ruim 35 jaar, man en vader van twee. Hij was eerder jeugdouderling in zijn gemeente in Zwolle. Hij mag graag fietsen, hardlopen, tv series kijken en bloggen. Luistert tot slot graag naar harde christelijke herrie.