Skip to main content

Afpellen maar..!

| Renco Schoemaker |
In het bijbelboek Job maken we kennis met echte rampspoed. Hoe zou het ons vergaan in zo’n situatie?

Niet eerder ‘overkwam’ het mij dat ik pas op vrijdagochtend, vlak voor 11:00, een blog typ. Door drukte en vooral doordat ik mn hoofd er niet toe kon zetten, typ ik nu met lichte stress een blog. Voor de duidelijkheid: ik beeld mij niet in dat er ook maar één lezer zich verbaasd afvraagt waar die blog nu toch blijft als ie niet om 11:00 online komt. Maar voor mijzelf wil ik niet toornen aan het tijdstip vanwege de angst dat het een ‘slippery slope’ is wanneer een blog toch al niet lekker vlot tot stand komt. Het gaat vanmorgen niet over aftellen, wat we zo’n twee weken geleden nog deden, maar: afpellen maar..! Het zal blijken dat er een komma tussen deze twee woorden hoort.

Onderwerp

Dan is natuurlijk al vrij snel de vraag: waarover zal ik bloggen? Nu heb ik dagelijks inspiratie, maar ik verzuim dit even ergens op te schrijven… Dus op het moment dat je een blog wilt moet schrijven ontbreekt zo’n handig lijstje natuurlijk genadeloos. Maar… halverwege vorig jaar schreef ik mijn punten wél een keer weg, en wel in deze blogpost. Daarom vandaag een blog over het langzaam afpellen van waar het in mijn leven nu eigenlijk om draait. Wat als ik, net als Job in de bijbel, langzaam alles zou verliezen wat mij lief en dierbaar is? Zoals ik eerder al schreef, excuus voor de nogal deprimerende toon. Het doel is achterhalen of ik de liefde en aandacht die ik in me heb wel besteed aan de juiste dingen en mensen.

Welvaart

In zekere zin kan ik mij vereenzelvigen met Job. Niet zozeer omdat ik zo uitblink in het rechtschapen en onberispelijk zijn, altijd ontzag voor God heb en het kwade weet te mijden (al streef ik dat wel na), maar vooral vanwege mijn welvaart. Job had tien kinderen, ik heb er één plus nog één onderweg (jaja! :). Ik heb geen duizenden schapen, geiten, kamelen, runderen, ezelinnen laat staan slaven en slavinnen (oké, ook niet helemaal meer van deze tijd zeg maar). Wel heb ik een besteedbaar inkomen en spaarsaldo wat hoger is dan menig van mijn vrienden. Dat zeg ik liever niet, maar het is wel het eerlijke verhaal. Job was een welvarend man en ik denk dat dit ook een passende omschrijving van mij is, zonder mezelf daarmee op de borst te willen slaan.

Overleg

Met goedkeuren van God ontneemt Satan Job in verschillende stappen alles wat hem welvarend maakt, en daarna allen die hij lief heeft. Satan ontneemt Job zelfs zijn gezondheid. Wow…met toestemming van God. En dat allemaal omdat ‘Op een dag de hemelbewoners, inclusief de Satan, hun opwachting maakten bij de Heer’ (naar Job 1:6 NBV). Hoe moeten we dat lezen? Het komt op mij over als iets dat met enige regelmaat gebeurt, een soort periodiek overleg? Een vreemde gedachte, maar laat je niet afleiden. Het overleg eindigt in ieder geval met de Satan die van God de bevoegdheid krijgt te doen wat hij wil met alles wat van Job is, muv van Job zelf. Die uitzondering sneuvelt later alsnog. Aan de ene kant een bemoediging dat Satan alleen zijn werk kan doen met de gratie van God (hij dus aan Hem ondergeschikt). Aan de andere kant voelt het wel als een enorm gruwelijk experiment..

Nu ik

Oké, nu volgt dus mijn gedachtenexperiment. God ontneemt mij allereerst de voor de buitenwereld zichtbare materiële dingen. Mijn mooi Skoda Octavia, onze Suzuki Swift 2e auto, mijn fraaie Suzuki DL1000 motor, mijn mountainbike, mijn keyboard,  mijn NAS, computer, laptop, tablet, smartphone, mijn grote huis en tuin, mijn kantoorruimte. We wonen ineens in een goedkope huurwoning in een matige wijk. Waarbinnen een kleine slaapkamer is verworden tot kantoor, zonder fraaie auto(‘s), fietsen of motor. Met dumbphone ipv smartphone. Slik.

Weet je, eigenlijk haak ik hier al af als ik eerlijk ben. God heeft m’n vrouw, zoontje en kindje op komst nog met rust gelaten. Ontzettend veel onrust komt er over me wanneer alle materiële zaken (incl. huis) – die toch een vorm van zekerheid bieden –  zouden wegvallen. Onoverkomelijk? Nee, dat denk ik niet. Maar wel ontzettend zwaar. Maar het gevoel dat mijn vrouw en kind(eren) zouden wegvallen verruilt het gevoel van onrust voor volstrekte wanhoop. Dan liever zelf ziek. Een erg vervelend gedachtenexperiment vind ik het, en ik vraag me af hoeveel wijzer ik er van word. Daarom haak ik nu al af. Wat is het punt van bedenken hoe ik zal reageren als blijkt dat onze kindje op komst toch niet levend op aarde komt? In die zin kan je elke andere gruwelijkheid invullen, analoog aan alles dat Job overkomt.

Reactie Job

Job overkomt rampspoed wel allemaal daadwerkelijk. Big time. We lezen in Job 1 hoe hij reageert (NBV):

20 Toen stond Job op, hij scheurde zijn kleren, schoor zijn hoofd kaal en wierp zich neer in het stof. 21 En hij zei: ‘Naakt ben ik uit de schoot van mijn moeder gekomen en naakt zal ik in haar schoot terugkeren. De HEER heeft gegeven, de HEER heeft genomen, de naam van de HEER zij geprezen.’ 22 Ondanks alles zondigde Job niet en maakte hij God geen enkel verwijt.

Later ontneemt de Satan, met toestemming van God, Job ook zijn gezondheid. We lezen in Job 2 hoe hij reageert (NBV):

 9 Zijn vrouw zei tegen hem: ‘Waarom blijf je zo onberispelijk? Vervloek God toch en sterf.’ 10 Maar Job zei tegen haar: ‘Je woorden zijn de woorden van een dwaas. Al het goede aanvaarden we van God, zouden we dan het kwade niet aanvaarden?’ Ondanks alles zondigde Job niet en sprak hij geen onvertogen woord.

Onbegrijpelijk bijna. Nee, laat ik het woordje bijna maar weglaten. Onbegrijpelijk. Iemand die zó op de proef wordt gesteld en God blijft eren en prijzen. Dat kan volgens mij niemand op eigen kracht.

Dus, tja

Allereerst de constatering dat dit experiment helemaal niet echt leerzaam is. Jezelf kwellen door gruwelijke scenario’s op je eigen (gezins)leven te projecteren werkt weinig opbouwend. Althans voor mij.

Ten tweede het besef dat de afwezigheid van allerlei materiële zaken mijn leven serieus minder prettig (eufemisme) zou maken. Daaruit blijkt dus pijnlijk dat ik bij het proces van ‘afpellen’ al vrij snel ‘game over’ ben, eigenlijk in ronde één al. Zou ik dat in deze ronde nét niet zijn, dan alsnog direct in de volgende ronde waarin mijn gezin ‘aan de beurt’ is. Ik lijk misschien in termen van welvaart wat op Job, maar in termen van geloof, standvastigheid en onberispelijkheid op geen enkele manier.

Ten derde ben ik er van overtuigd dat Job alleen zó kon reageren op alle rampspoed die hem overkwam, omdat God hem gezegend had met een standvastig en veerkrachtig geloof. Dit laatste maakt voor mij de teleurstellende uitkomst van dit experiment draagbaar. Want ik weet dat wanneer ik Hem vraag om hetzelfde, Hij het mij zeker niet zal onthouden.

Teksten

Hij zal bij mij zijn

Wees vastberaden en standvastig. Er is geen enkele reden om bang voor hen te zijn, want het is de HEER , uw God, die met u meegaat. Hij zal niet van uw zijde wijken en u niet verlaten. (Deuteronomium 31:6 NBV)

en Hij zal geven wat nodig is

Schep, o God, een zuiver hart in mij, vernieuw mijn geest, maak mij standvastig, (Psalmen 51:12 NBV)

om vol te houden in hoop en gebed

Wees verheugd door de hoop die u hebt, wees standvastig wanneer u tegenspoed ondervindt, en bid onophoudelijk. (Romeinen 12:12 NBV)

zodat we standvastig blijven in tijden van beproeving

Want u weet: wanneer uw geloof op de proef wordt gesteld, leidt dat tot standvastigheid. (Jakobus 1:3 NBV)

en uiteindelijk kunnen delen in Gods liefde

Degenen die standhielden prijzen we gelukkig! U hebt gehoord hoe standvastig Job was, en u weet welke uitkomst de Heer gaf; de Heer is immers liefdevol en barmhartig. (Jakobus 5:11 NBV)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Meer over Renco Schoemaker

Renco is ruim 35 jaar, man en vader van twee. Hij was eerder jeugdouderling in zijn gemeente in Zwolle. Hij mag graag fietsen, hardlopen, tv series kijken en bloggen. Luistert tot slot graag naar harde christelijke herrie.