Onrecht #2

4 weken terug gaf ik 11 tips over strijden tegen onrecht. Een onderwerp dat al een paar jaar door mijn gedachten spookt en steeds meer concreet wordt in mijn leven. Hierin ben ik niet de enige. Er zijn tegenwoordig tal van initiatieven die strijden tegen onrecht. Ook hoor je de volgende termen veel voorbij komen: duurzaam, biologisch, eerlijk, ecologisch, verantwoord, fair-trade, puur, oer, consuminderen. Je zou kunnen stellen dat ‘strijden tegen onrecht’ een trend is geworden.

Een trend die overigens niet alleen binnen het christelijke wereldje te vinden is. Boeddhisten, ietsisten, atheïsten, hindoestanen, joden, antroposofen, agnosten, islamieten of humanisten. Allemaal dragen ze hun steentje bij in de strijd tegen onrecht.

Een goede zaak! Mij hoor je niet klagen, maar er blijft wel wat knagen…

Knagerig

Samen met veel andere begin-dertigers ben ik op zoek naar een nieuwe manier van kerk-zijn in onze maatschappij. 1 van de thema’s die bij deze groep christenen belangrijk wordt gevonden is onrecht. Of beter gezegd: recht doen. Een mooi streven en een heel terecht thema als je de Bijbel door leest. Niks knagerigs aan zou je zeggen.

Het thema zelf zit me ook niet dwars. De manier waarop het onderbouwt wordt zit me dwars. Dan doel ik op de onderbouwing van de vele initiatieven die dit nastreven, maar laat ik het vooral even bij mijzelf houden. De 11 tips die ik jullie 4 weken geleden voorlegde waren best inspirerend. Dat vond ook mijn islamitische buurman en mijn humanistische vriend. Sterker nog: zij hadden die 11 tips ook kunnen schrijven!

Motivatie

En daar knaagt het. Waren de tips dan niet christelijk? Jazeker, héél christelijk, maar ook héél humanistisch, islamitisch, enz. Iedereen wil graag recht doen. De 11 tips die ik gaf waren absoluut christelijke waarheden, maar het zijn sub-waarheden die zijn gebaseerd op grotere, diepere waarheden. Ik mis in mijn en onze verkondiging rondom onrecht onze diepere motivatie waarom we onrecht aan willen pakken.

Ik ben opgegroeid in verschillende kerken. Voornamelijk in de evangelische hoek. Zaken als verlossing, genade, Heilige Geest, bevrijding, genezing en gebed zijn er met de paplepel in gegoten. Op een gegeven moment vond ik dat de nadruk wel heel erg op deze geestelijke zaken bleef hangen. Ik miste het deel waarin je concreet relevant bent voor de maatschappij. Niet alleen door gebedswandelingen, maar gewoon door het uitdelen van eten.

De afgelopen jaren lijk ik niet de enige te zijn die verlangt naar een meer praktisch invulling van het christelijke geloof. Initiatieven als 7keer7, kerk binnenstebuiten, 10.000 redenen om niet naar de kerk te gaan, stroomwest, enz, enz.

Vlucht

Maar soms heb ik het idee dat ik een beetje weg vlucht. Het is zo makkelijk en verleidelijk om bij een poging tot verbinding over te gaan op een aantrekkelijke houding of overtuiging. Praktisch en relevant zijn is heel veilig. Iedereen heeft er respect voor en je slaat de plank zelden mis. Ik vlucht weg voor de ‘vagere’ kant van het geloof. De kant die soms teveel werd uitgelicht of op een verkeerde manier werd gebruikt, waardoor ik teleurgesteld raakte.

Sommige zaken zijn minder makkelijk of aantrekkelijk en lijken we moeilijk een plek te kunnen geven. Durven we nog tegen de haren in te strijken? Durven we nog positie te bepalen?

OF/OF

We verkondigen een vrij leven. Durven we de oorsprong van dit vrije leven nog te noemen? Namelijk dat Jezus voor onze zonden is gestorven.

We verkondigen Jezus als ons voorbeeld. Durven we hem nog te verkondigen als Verlosser?

We zijn graag praktisch naar buiten gericht, maar zijn we ook nog naar boven gericht om Gods wil te zoeken?

We zijn nuchter en realistisch in onze aanpak, maar durven we nog te vertrouwen op iets onmogelijks? Iets wat misschien wél mogelijk kan worden door een Godswonder.

We verbinden ons graag met de outsiders van de samenleving. Verbinden we ons ook nog aan de kracht van Gods Geest?

We durven ruimte te geven aan twijfel, durven we ook nog duidelijk te zijn?

Voortvloeisel

Ik ben een groot voorstander van meer betrokkenheid in de samenleving. Relevant zijn in de maatschappij en aansluiten bij de huidige cultuur. Ik vind het belangrijk dat we niet met onze hoofden in de wolken rondlopen, maar nuchter en realistisch zijn. Ik vind het een verademing dat er getwijfeld mag worden aan dingen.

Maar volgens mij is het praktische handelen om relevant te zijn voor de omgeving en voortvloeisel van een diepere motivatie. En volgens mij hebben we tijdens dit relevant zijn, ook de vage en spannende kanten van het geloof hard nodig.

OF/OF

We kunnen ons juist verbinden aan de outsider, als we verbonden zijn met de Geest van God. We kunnen prima twijfelen en zonodig duidelijk zijn. En juist doordat we verlost zijn door het bloed van Jezus hebben we iets te brengen en iets toe te voegen, in plaats van iets te halen. Juist daardoor kunnen we Hem als ons ultieme voorbeeld zien. Realistisch zijn is prima, maar laten we ook blijven geloven en vertrouwen op Gods bovennatuurlijke kracht.

Laten we het onrecht niet bestrijden uit eigen kracht, maar met Gods kracht. Dát is het grote verschil met mijn hum-isl-boe-hoe-iet-jod-agn-buurman.

Ik wil mijzelf en jou(?) uitdagen om praktisch bezig te gaan met kleine waarheden, zonder daarbij de grotere waarheden te verbergen. Het één kan niet zonder het ander. Sterker nog, het komt er uit voort.