Nee, het klinkt niet echt opbeurend, die titel van deze blog. En toch kan het erg leerzaam zijn wanneer niemand het iets scheelt. In de zomer ging de tondeuse traditiegetrouw weer over m’n hoofd en het kale resultaat scheelt niemand iets, inmiddels tot mijn geruststelling. Maar de les die ik op vakantie leerde, mede door het lezen van Rufin, gaat verder dan mijn gevoel van ijdelheid.
Ik was vorig jaar bij een lezing in het Dominicanenklooster te Zwolle. De lezing heette Ongeneeslijk Religieus. De inhoud: God is weer terug in Nederland, religie leeft weer, tegelijkertijd sluiten tal van kerken. Wat is er aan de hand en waarom blijven mensen zoeken naar zin en betekenis? Hoe kan het dat mensen die opgegroeid zijn zonder God en kerk nu toch aanhaken? Interessante vragen, waarbij ik met name de bijdrage van Stefan Paas er wil uitlichten.
copyright © geloofsvoer.nl - 2013-2018
