Uitleggen waarover deze serie nu gaat qua plot is totaal kansloos. Er is, zeker in het begin, geen touw aan vast te knopen en gaandeweg kom je tot de ontdekking dat dit eigenlijk geen probleem is. De serie weet namelijk te boeien door het sterke acteerwerk van Wyatt Russell (broer ‘Dud’) en in het bijzonder Sonya Cassidy (zus ‘Liz’). Zij maken samen met het hele ensemble uit de lodge vanalles mee waarbij de vergezochtheid (bestaat dat woord?) henzelf niet ontgaat, maar de reis wordt almaar belangrijker dan de bestemming. En dan leer je personages kennen die beschadigd zijn er íets zoeken in de lodge en alhoewel ze totaal verschillend zijn, vinden ze elkaar in dat iets. Ik kan het niet uitleggen, maar het was hartverwarmend er iets van mee te krijgen op het grote scherm. En regelmatig is het nog grappig ook (vooral scènes met Liz).

Jaren terug eens aangehaakt vanaf de loopband in de sportschool. Sindsdien kijk ik er ieder jaar naar uit en met acht afleveringen is een seizoen lekker compact. Niet eerder sprong een seizoen er dusdanig uit dat ik ook maar overwoog het op te nemen in deze lijst, maar met dit 16^e (!) seizoen was dat geheel anders. Het zat allemaal zo goed in elkaar en 15 seizoenen historie geeft eindeloos veel mogelijkheden om bepaalde karakters(eigenschappen) en onderlinge dynamieken tot het absurde uit te nutten. Het is plat, onbenullig, dom, gevat maar in toenemende mate dus ook goed geschreven. De cast is heerlijk constant met Kaitlin Olsen, Charlie Day, Glenn Howerton, Rob McElhenny en niemand minder dan Danny DeVito. De zesde aflevering ‘Risk E. Rat’s Pizza & Amusement Center’ gaat de boeken in, evenals zeker ook de laatste.

Na ‘Sunny’ nog een oudgediende in de eindejaarlijst. Na 14 seizoenen stopt – in tegenstelling tot Sunny – Archer er mee. Op het moment van schrijven zie ik nog uit naar het laatste drieluik ‘Into the Cold’ en daarna valt het doek. Toegeven, niet alle seizoen waren even sterk en werkten op de lachspieren zoals ik hoopte. En dit laatste seizoen zal ook niet de geschiedenis ingaan als de allerbeste, maar wat heb ik door de jaren heen (stiekem) plezier gehad van Archer, Lana, Cheryl, Pam, Cyril, Krieger, Ray en (tot het overlijden van Jessica Walter) moeder Malory. Een zooitje ongeregeld dat samen een ‘international spy agency’ vormt waarbij alles misgaat wat er zo ongeveer kan misgaan. Vooral vanwege Sterling Archer die onuitstaanbaar egoïstisch is én zo heerlijk scherp en gevat kan zijn. De missies zijn slechts excuses voor hilarische en vlijmscherpe dialogen.

Toen ik hieraan startte (seizoen 1) was het nogal een ‘mixed bag’, ofwel ik wist niet goed wat er er mee aan moest. Wát probeert deze serie nu te zijn? Het werd mij niet duidelijk en ik veronderstelde dat het bij één seizoen zou blijven, maar niets bleek minder waar. Toch besloten seizoen 2 een kans te geven en ik ben blij toe. Dit keer is de serie veel zekerder van zichzelf; er lijkt een prettige een regelmatig zeer grappige modus te zijn gevonden waardoor de serie veel beter in balans is. Het aantal keren dat ik moest lachen nam daarmee navenant toe. Sommige geslaagde elementen uit seizoen 1 zijn opgeofferd hiervoor, maar dat betaalt zich ruimschoots uit. Rhys Darby is weer ijzersterk als Stede en datzelfde geldt voor zijn tegenpool (en geliefde): piraat Blackbeard (Taika Waititi). Het duo wordt omringt door een sterke support cast en ik zeg je: probeer het.

Alle series in deze 30min top 10 keek ik alleen – zonder mijn vrouw. De enige uitzondering daarop is Platonic die we wél samen keken. Argwanend als ik was en ben tegenover Apple TV+ series begon ik er met lage verwachtingen aan en zag ik het als leuke, korte serie ‘voor ernaast’. Maar eerlijk is eerlijk: Platonic is regelmatig zeer grappig. Wederom kom ik met het woord chemie op de proppen. Deze serie werkt als geheel omdat Rose Byrne en Seth Rogen werken als duo Sylvia en Will. Gaandeweg denkt iedereen dat ze samen wat hebben, maar gelukkig blijven we daar grotendeels weg. De komische noot zit vooral in de bizarre situaties die ze veroorzaken en de toch relateerbare reactie daarop. Soms schuurt het langs ‘te glad’ en ‘te strak’ en dan zijn het de vele hilarische momenten die de serie ferm overeind houden. Euh, wanneer komt seizoen 2?

Hierboven kan je lezen over acteur Ken Marino en zijn glansrol in The Other Two. Hij speelt ook in Party Down geweldig. Als ik op een aantal moment toevallig wat te drinken in m’n mond zou hebben gehad, zou ik het werkelijk uitgeproest hebben van het lachen. Het gevoel voor timing en zijn talent voor mimiek zijn ongekend. Alhoewel het derde (comeback-)seizoen het moest doen zonder Lizzy Caplan als Casey, weet Adam Scott het interessant te houden als Henry met zijn collega’s Kyle, Roman, Sackson en Constance. Het decor wordt gevormd door (foute) feestjes van (te) rijke mensen en de kracht zit in de tragiek van de obers, barmannen en -vrouwen die allemaal volhouden dat het een tijdelijke baantje is. Ondertussen verstrijkt de tijd en lijken kansen te verdampen waar ze bij staan. Een zeer grappig comeback-seizoen dat ik niet had willen missen.