Skip to main content

Pasen, een gewoonte-sleur

Het is weer Pasen. Voor de meeste christenen het mooiste feest van het jaar. Ik ervaar vooral een vanzelfsprekende, normale gewoonte…

Het is weer Pasen. Toen mijn zoontje van drie deze week mee was naar een paasviering op de christelijke school van zijn broer, vroeg hij zich ongeduldig en net iets te hard af waar de paashaas nou bleef. Dat mijn zoontje van drie niet begrijpt en niet geraakt wordt door de betekenis van Pasen, vind ik niet echt zorgelijk. Dat ik er naast zit en het ook niet helemaal begrijp of geraakt wordt, vind ik zorgelijker. En dan heb ik het niet over die ene paasviering. Ik heb het over Pasen in het algemeen.

Paplepel

De meeste christenen mogen graag rondbazuinen dat Pasen voor hen het mooiste feest is van het jaar. Mooier en beter dan Kerst. Kerst is natuurlijk mooi en bijzonder! Maar dat het kindje dat geboren is, dertig jaar later Zijn leven geeft, zodat de mensheid het Echte Leven kan ontvangen is veel essentiëler.

Rationeel gezien ben ik het eens met die benadering. Toch zal ik niet snel rondbazuinen dat ik Pasen het mooiste feest vind van het jaar. Ik vind het namelijk knap lastig om de diepte en betekenis ervan door te laten dringen. Ik ben opgegroeid in de kerk en zing al van jongs af aan dat Jezus in mijn hartje wil wonen. Ik snapte het principe van Jezus dood en opstanding al voordat ik kon optellen en vermenigvuldigen boven de tien. Het is er met de paplepel ingegoten.

Vanzelfsprekend

En daar ben ik heel erg dankbaar voor, want ik geloof dat Jezus ook voor míjn zonden is gestorven en dat ik door in Hem te geloven een kind van God ben geworden. Ik ervaar de uitwerking daarvan in mijn leven. Maar de paplepel veroorzaakt een gewoonte. Iedere week zing of hoor ik iets over de kruisiging. Maandelijks herdenken we dit met het avondmaal. Het is een gewoonte die maakt dat het de normaalste zaak van de wereld is. Vanzelfsprekend…

Ik vind het zorgelijk dat ik zoiets dieps en betekenisvols, zoiets levensveranderlijk en reddend in één zin kan zetten met het woord ‘gewoonte’. Ik vroeg me tijdens de paasviering nog net niet af waar de paashaas bleef, maar ik vroeg me wel af of ik na de viering voldoende tijd zou hebben om de laatste aflevering van die ene serie te kunnen bekijken.

Tik

En nu is het Pasen. De viering is voorbij en de laatste aflevering is bekeken. Terwijl de stilte mij bekruipt merk ik dat ik het normale, gewone en vanzelfsprekende gevoel bij mijzelf zat ben. Ik wil dat hetgeen mij leven geeft, draagt en leidt, niet met deze woorden gecombineerd kan worden. Ik wil Pasen beleven alsof het tien kerstfeesten tegelijk zijn. Ik wil onder de indruk zijn en huilen van verdriet en blijdschap tegelijk!

Ik heb een tik van de paplepel nodig en zocht deze op youtube. (Het lijkt een beetje dat ik Pasen wil voelen en daarom filmpjes uit zoek die emotioneel raken. Ik hoop niet dat dit mijn trucje is om de gewoonte te doorbreken. Gevoel voelt diep, maar kan erg oppervlakkig blijven. Het is mijn intentie te zoeken naar de kern. Deze kern is zo wezenlijk dat dit volgens mij onlosmakelijk gekoppeld is aan onder andere het gevoel.)

  • Deze scene blijf ik ingrijpend vinden. De vergelijking met Pasen gaat op allerlei punten mank, maar iets ervan raakt voor mij de kern.
  • Eigenlijk moet je de hele film zien. Het hoofdthema van de film is vergeving en het verhaal is waargebeurd. De sleutelscène is indrukwekkend.
  • “Ik red het liefst mijzelf en daarom denk ik dat Uw dood vaak met mijn leven botst” Een eerlijk nummer over goede vrijdag.
  • Misschien is deze film nog wel de beste tik die ik kan gebruiken. Mooi gemaakt, vol symboliek.
  • Reinier weet mij vaak positief uit evenwicht te brengen door andere woorden of invalshoeken te gebruiken voor zaken die ik al als gewoon of vanzelfsprekend ben gaan zien. Dit lukt hem ook als het gaat over Pasen.

 

 

Reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Meer over Lennert Streuper

Lennert is ruim 35 jaar, getrouwd en vader van twee zonen. Hij was Jarenlang jeugdleider en kerkt bij een evangelische gemeente. Het allerliefst zit hij met zijn vrouw, vrienden of zwager te bomen over het leven.