Pasen
Ik heb de aanloop naar, en Pasen zelf altijd een moeilijke periode gevonden. Een periode die wordt aangeduid als cruciaal in het Jezus verhaal, maar door mij als lastig en ingewikkeld gevonden. Een verhaal over het lijden en de dood, wat moet en kan je daar nu mee? De afgelopen tijd hielpen voorbeelden van allerlei kanten mij met deze zoektocht.
Kruisweg
Ik ben dit jaar me, mede door het Nederlands Bijbelgenootschap uitgedeelde dagboekje voor de 40 dagen tijd, meer bewust bezig met Pasen. Tegelijkertijd ben ik me sinds mijn laatste twee kerkbezoeken ook meer bewust geworden van mijn persoonlijke hang naar traditie en liturgie. Deze bewustwordingen zullen mij ongetwijfeld geholpen hebben de voorbeelden hieronder allereerst op te merken en vervolgens een plek te geven binnen mijn zoektocht.
Traditie en liturgie
De kerkelijke traditie en bijbehorende liturgie zijn belangrijk constateerde ik zowel bij de doopdienst van mijn dochter in mijn eigen gemeente als tijdens het bezoek aan het Dominicanenklooster op zondag met mijn jeugdgroep. De katholieke mis gaat dan wel via een duidelijker afgebakend procedé dan een protestantse dienst, maar ook de doopdienst was vrij traditioneel, en dit beviel me (wederom).
Traditie en liturgie nodigen je via hun rituelen uit om onderdeel te worden van het Grote Verhaal. Een mooi voorbeeld nu met Pasen is de letterlijk uitbeelding in menig katholieke kerk via de 14 statiën van de Kruisweg. In de katholieke traditie is het ook gebruikelijk om tijdens de 40 dagen tijd, op vrijdag, de kruisweg te bidden. In de periode voor Pasen wordt je zodoende extra gewezen op het lijden en sterven van Jezus.
Twee van mijn bewonderde schrijvers, Christian Wiman en Tomás Halík, waren in Nederland. Het bezoek van Halík in Nijmegen bij het Soeterbeeck programma heb ik online teruggekeken en Wiman heb ik gezien en gehoord via een Dominicanen kloosterlezing. Beide lezingen kenmerkten zich door hun zoektocht en bevindingen naar ervaring van God door stilte en lijden.
Halík gebruikt het voorbeeld van ongelovig T(h)omas die door de wonden van Jezus gelooft. Door Jezus lijden letterlijk te voelen, komt T(h)omas tot de kern van het geloof. Wiman citeert de Joodse theoloog Heschel: “geloof is hoofdzakelijk trouw zijn aan een tijd toen we nog geloofden”. Oogwenken van genade en inspiratie, van natuur en kunst – zijn ze genoeg om aan geloof aan op te hangen?
La Dispute
La Dispute zanger onderschrijft deze schrijvers in zijn teksten, waarin altijd het lijden door de teksten heen schijnt en zelfs een belangrijke rol krijgt toebedeelt. (in juni treden ze weer op in Nederland – tickets zijn besteld)
Nothing is ever uncomplicated. Nothing is ever exclusively good. Or exclusively bad, or at least the majority of the time it’s not. So, given a frame of time, you’re gonna experience ebbs and flows, no matter where you are in your life, no matter how comfortable you are, no matter what’s going right, or going wrong. (..) And I think truly coming to a place of peace is coming to understand the duality and being able to cope or compensate. Or to have somebody to help you do it.
Jordan Dreyer
Christus Victor
Ten slotte: Reinier Sonneveld schreef kort geleden een boek (Het Vergeten Evangelie), waarin hij het over zijn eigen worstelingen met de kruisiging en de rol van het lijden van Jezus heeft. Geen verzoening door voldoening (Jezus droeg plaatsvervangend de straf voor onze zonden), maar Christus Victor (Jezus wordt tot het uiterste getest in zijn leven, sterft zelfs, maar liefde en het leven winnen). Straft God via Jezus omwille van onze bevrijding van zonden of geeft God hoop via Jezus omwille van de bevrijding van onze zonden?
Prikkelende materie die me serieus aan het denken zet, zoals alle voorbeelden bijdragen aan het begrijpen van Pasen.
Nieuwsbrief
Eindeloos lezen
Blogs
Podcasts
Muziek
Categorieën
- Film & TV (26)
- Muziek (20)
- Muziek (oud) (96)
- Nadenken (41)
- Nadenken (oud) (199)
- Verslag (21)
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Geef een reactie