Zo’n woord dat je bijna niet in één keer goed uit kunt spreken: acquiesce. Heeft niets te maken met acquisitie en een goed, enkelvoudig woord in het Nederlands ontbreekt wat mij betreft. Het is namelijk méér dan ‘instemming’ omdat er ook iets van stilzwijgen en berusting in zit. Een vorm van passiviteit dus. Dat in combinatie met de lyrics, die perfecte basloop en het ingetogen, strake drum- en gitaarwerk maken dit voor mij een nummer waar ik vaak naar luister.

Acquiesce means essentially “to comply quietly,” so it should not surprise you to learn that it is ultimately derived from the Latin verb quiescere, meaning “to be quiet.” It arrived in English around 1620, via the French acquiescer, with the now obsolete sense “to rest satisfied.” The earliest known recorded use of the word acquiesce in the sense of “to agree or comply” appeared in the writings of the English philosopher Thomas Hobbes in 1651. In his masterpiece Leviathan, Hobbes argued that people must subject themselves completely to a sovereign and should obey the teachings of the church. Encouraging his readers to adopt his position he wrote, “Our Beleefe . . . is in the Church; whose word we take, and acquiesce therein.”

Bron