Gevoelens onderscheiden
Onderscheid in gevoelens
- Soms neemt het kwaad de vorm aan van de engel van het licht. Anders gezegd, niet alle aangename gevoelens komen van God. Stel, je hebt een belangrijke taak af te werken. Maar je hebt er helemaal geen zin in. Computerspelletjes zeggen je gewoonlijk niets. Nu vind je er plots het grootste plezier in: ze brengen je tot rust, geven je een goed humeur… urenlang. En intussen tikt de klok verder en werk je niet aan wat je eigenlijk moet doen. Dat ‘valse’ goede gevoel zal uiteraard plotsklaps omslaan in een heel slecht gevoel. ‘De duivel herken je aan zijn staart.’ Een tip van Ignatius hierbij: enkel de goede Geest van God kan duurzame innerlijke rust geven.
- Onderscheiding gaat in de eerste plaats uit van de eigen gevoelens. Het gaat over wat jij opmerkt in je eigen hart. Niet in dat van je huisgenoten, ouders of vrienden. Het is waardevol om te weten hoe mensen die van je houden zich voelen bij wat je al of niet doet. Ook om onderscheid te maken tussen jouw verlangens en hun verlangens. Hun aanvoelen kan waardevolle informatie zijn. De enige plek waar al die informatie uiteindelijk samenkomt, is echter je eigen hart. Het gaat over jouw leven.
- Gevoelens zijn verschillend van idealen, waarden en normen. Onder deze laatste vallen bijvoorbeeld vredelievendheid, solidariteit, inzet voor de naaste… Die zijn algemeen en objectief. Ze zijn de grootste gemene deler van de ervaring van vele generaties mensen. De persoonlijke gevoelservaring spreekt veeleer over de beleving van die waarden en normen binnen de eigen context. Dit verklaart waarom ik me slecht kan voelen bij iets wat moreel hoogstaand is: bijvoorbeeld een engagement dat perfect past bij mijn idealen en waarden. Ik kan het er echter niet meer bij hebben omdat ik vol zit. Mocht ik hier mijn gevoel terzijde schuiven, dan dreig ik mezelf vast te zetten.
- Soms voel je niets. Je hebt van die dagen – soms maanden – dat je weinig merkt van vreugde of enthousiasme in je relatie, je gezin, je beroepsleven. Het is je allemaal om het even. Juist omdat gevoelens zo belangrijk en betrouwbaar zijn, heb je ze niet altijd nodig. Je mag vertrouwen hebben in wat je voordien gevoeld hebt en wat je tot bepaalde keuzes heeft gebracht. Het is normaal dat gevoelens op en neer gaan. Je kunt je niet altijd goed voelen, en dat hoeft ook niet. Het is niet nodig om mee te gaan in de ‘dictatuur van het goede gevoel’.
- Soms voel je van alles tegelijk. Je gevoelens zijn als een jojo. Verwarrend. Je weet niet meer van welk hout pijlen te maken. Je voelt je zus. Je voelt je zo. Je bent in crisis. Behoorlijk onaangenaam. Je voelt je bevraagd op je keuzes. Help! Ignatius geeft hier een duidelijke raad. Als je in crisis bent en geen vaste grond onder de voeten hebt, dan is het geen goed idee om beslissingen te nemen. Beter is het te wachten tot de rust terugkeert. In afwachting houd je je aan de keuzes die je voordien gemaakt hebt. Toen je nog in rustiger vaarwater verkeerde en je wél op betrouwbare wijze kon onderscheiden. Met andere woorden: even geduld!
- Het is belangrijk om over je gevoelens te praten. Niet met de eerste de beste. Wel met iemand die je goed kent, die van je houdt en die zelf voldoende ervaring heeft. Dit geldt in het bijzonder als er zich ‘vervelende’ gevoelens of gedachten aandienen: zaken die eigenlijk niet horen, waarvoor je je schaamt et cetera. Het eigene van allerhande bekoringen is dat ze bijzonder goed gedijen in het verborgene. Ze worden steeds maar sterker en lijken je hele leven ondersteboven te gooien. Tot je de stilte doorbreekt en ze, in vertrouwen, bespreekbaar maakt. Vaak storten die angstvoorstellingen dan als een kaartenhuis in elkaar.
Iets meer over auteur Renco Schoemaker
Renco is ruim 35 jaar, man en vader van twee. Hij was eerder jeugdouderling in zijn gemeente in Zwolle. Hij mag graag fietsen, hardlopen, tv series kijken en bloggen. Luistert tot slot graag naar harde christelijke herrie.
Geef een antwoord