Dit jaar opende ik met deze blog over ‘Help, het gaat niet goed met mij!’ – een reeks van berichten van Nikolaas Sintobin. Dit omdat het niet echt lekker ging de afgelopen 2 jaren, maar daarover schreef ik recent al. Nog steeds ontvang ik steevast om 08:00 ’s morgens een notificatie van de blog van Nikolaas Sintobin en daar kwam opnieuw een (tiendelige) serie berichtjes voorbij, ditmaal over gevoelens: Tien tips om te leren uit je gevoelens. Daar moest ik ook veel mee bezig en dat zal dan ook de reden zijn dat het mij aansprak. Daarom vandaag opnieuw aandacht voor de ‘ignatiaanse spiritualiteit’.
In zijn boekje ‘Leven met Ignatius’ (2015) interpreteert Sintobin bekering niet als een moeizaam gevecht met de eigen identiteit, maar als ‘het herschikken van de reeds aanwezige bouwstenen van de persoonlijkheid, met als doel: meer leven en liefde’. En als je bij het slapen gaan terugkijkt op wat die dag goed ging en minder goed (het levensgebed), dan dank je voor het eerste en zeg je ‘sorry’ voor het laatste.
Ignatiaanse spiritualiteit wortelt in vreugde en staat daardoor, zegt de internetpastor, per definitie dicht bij de mens. Ga doen wat je vreugde brengt, dan kom je God op het spoor, is zijn adagium. Dan moet het wel gaan om vreugde die blijvend is, preciseert Sintobin, dus niet om roddelen of zoiets. Roddelen mag op het moment zelf leuk en aardig zijn, wie ’s avonds voor de spiegel staat, voelt zich droef.
Bovenstaande komt uit een interview in Trouw uit 2017. En niet onbelangrijk: je kan de blog van Nikolaas hier vinden en je abonneren.
Bovenstaande citaten komen uit het boek Leven met Ignatius en dus: voel je je aangesproken? Koop het dan! Voor meer informatie over de Jezuïeten verwijs ik je graag door naar deze eerdere blog of lees/luister dit interview met jezuïet Mark Rotsaert – specialist op het terrein van ignatiaanse spiritualiteit – waarin hij ingaat op de vraag: wie was Ignatius en wat is kenmerkend voor zijn spiritualiteit?
copyright © geloofsvoer - 2013-
Powered by YOOtheme.
Geef een antwoord