Renco’s serie top 8 (x3)
Met ook dit jaar weer een kleine 1000 episodes in de Trakt history lijst durf ik mezelf een liefhebber en frequent kijker van TV series te noemen. Heerlijk om over zeer goed (en zeer slechte) series te praten met mede-blogger Dick. Daarom dit jaar in aanvulling op de (nog te maken) muziek top 10 een serie top 8. Maar dan wel 3×8. Het zijn overigens niet alleen series/seizoenen die in 2019 uitkwamen. Ik start met drama; wat mij betreft de belangrijkste categorie. Hier het moois dat diep gaat, lang (genoeg) duurt en over tijd weet te boeien. Zowel in minuten en – over het algemeen – ook in seizoenen.
Daarna comedy. Toegeven, ik rek comedy wat op door er ook series onder te scharen waarbij je niet vaak in de lach zult schieten. Maar, de glimlachen zijn ook voldoende, niet? Dergelijke korte series zijn makkelijk om even tussendoor te kijken en dat heb ik dan ook (weer) veelvuldig gedaan dit jaar.
Tot slot een top 8 van miniseries. Fijn voor wanneer je klaar zit voor degelijke televisie met voldoende diepgang, maar niet direct het gevoel wilt hebben dat je je voor 5 seizoenen moet committeren. Goed om mee af te wisselen. En ja, afwisselen tussen series heb ik het afgelopen jaar ook veel gedaan ;-) Lang leve het forenzen.
Top 8 drama (50-60min)
8. Guyane Seizoen 1
Franse series, die kijk ik niet veel. Te binnen schieten me het mysterieuze Les Revenants en sterke politiethriller Braquo. Guyane is geheel anders en speelt zich af in de jungle van Guyane rondom illegale goudwinning. Een smalle cast, een buitenset, veel broeierige spanning en prachtige plaatjes. Het is wachten op de ondertiteling bij seizoen 2 dat eerder dit jaar uitkwam. Voor wie van avontuur houdt.
7. Ray Donovan Seizoen 6
Ray gaat al een paar seizoenen mee als getormenteerde ‘fixer’. Hij weet van alles te fixen, behalve zijn eigen (gezins)leven. Dit seizoen speelt zich of in New York i.p.v. LA en is het eerste seizoen na de veelbetekenende gebeurtenis uit seizoen 5. Vanzelfsprekend is Jon Voight ook weer van de partij als vader Mickey Donovan (wát een glansrol). Het einde van S6 is ronduit bizar (goed). Seizoen 7 loopt inmiddels.
6. Line of Duty Seizoen 5
Het is dat een kennis van me, mij jaren geleden aanhoudend tipte op deze serie. Het leek me een 13-in-een-dozijn serie. I was wrong. Een Britse politiethriller volgens beproefd recept: niet langer dan nodig (eat that, Netflix) en gewoon spannend. Erg spannend. Vicky McClure acteert wederom sterk (check ook I Am…). Seizoen 6 is nog in mist gehuld. Kijk eens vaker BBC, zou ik zeggen. Krijg je geen spijt van. Ook op het gebied van humor is er genoeg te vinden overigens (cringe..).
5. The Affair Seizoen 5
Niet alle seizoen van The Affair waren goed. Dat dit maar direct duidelijk is. De dip zit in het midden (S3), maar dit (laatste) seizoen rondt de serie netjes af. In geheel Amerikaanse stijl wel iets té netjes, maar enfin. Allison (de mooie Ruth Wilson) is weliswaar uit beeld, maar Noah en Helen dragen het verhaal met verve. De verhaallijn in de toekomst was echter sneu. En toch zeker: kijken!
4. Gomorrah Seizoen 4
Je hebt donkere series en je hebt hele donkere (mafia)series. Daar waar het latere Suburra nog íets van luchtigs in zich heeft, is het Italiaanse Gomorrah gewoon inktzwart. Maar wat een prachtige serie! Het verhaal, de kleuren en vooral de levensechte wereld van Secondigliano. Seizoen 4 markeert een nieuwe start na het schokkende einde van seizoen 3. Kijkcijferhit in Italië.
3. Treme Seizoen 2-4
Door de jaren heen heb ik er een sport van gemaakt bijna alles te kijken wat netwerk HBO produceert. Treme stond al jaren op het lijstje en in 2018 keek in seizoen 1. In 2019 volgende seizoen 2-4. David Simon maakte eerdere furore met het indrukwekkende The Wire en later volgde The Deuce. Treme is langzaam met een soms frustrerend voortkabbelend plot. Maar zo mooi. Tot tranen toe.
2. True Detective Seizoen 3
Daar waar het 2e seizoen van True Detective verguisd werd na het briljante seizoen 1, vond ik het duistere 2e seizoen bijna net zo sterk. Het derde seizoen volgt meer de opzet van seizoen 1 en dat werkt (wederom) erg goed. De complexe tijdslijn maakt dat het mysterie zich langzaam maar zeker onthult. Hoofdrolspeler Mahershala Ali (toen onbekend voor mij) trof ik later in Treme. Dit seizoen moet je zien. En seizoen 1 en 2 ook.
1. Succession Seizoen 2
Seizoen 1 begon ik vorig jaar wat aarzelend, maar als nieuw pronkstuk van HBO kon ik hier niet verstek laten gaan. Seizoen 2 overtreft het eerste seizoen, ongelofelijk genoeg. Als kijker zie je een destructieve miljardairs familie elkaar verbaal met de grond gelijk maken. Volkskrant gebruikte daarbij ‘vilein’. Treffend. Maar vergis je niet: je kunt er veelal keihard om lachen. Seizoen 2 is inktzwarte humor. Wauw.
Top 8 comedy (20-30min)
8. Crashing Seizoen 3
In 2016 kwam Phoebe Waller-Bridge op Channel 4 met Crashing. Als opmaat voor Fleabag? HBO volgde in 2017 met een gelijknamige serie o.l.v. Pete Holmes. Hij speelt de naïeve, christelijke stand-up open-mic performer die tot zijn eigen verbazing langzaamaan succes begint te boeken. Dit leidt regelmatig tot het betere lachwerk, maar Holmes weet ook oprecht gevoelige snaren te raken. Na seizoen 2 bleek de koek nog niet op! Na seizoen 3 overigens wel.
7. Sally4ever
Veel twijfel heb ik gehad over het wel/niet opnemen van Salle4ever in mijn top van 2019. Wat een bizarre comedyserie, zelden zoiets gekeken. Julia Davis maakte eerder Camping, maar dat kon me niet echt boeien. Sally4ever is grotesk, ontzettend over-the-top en ‘awkward‘ in het kwadraat. Wanneer je Curb Your Enthusiasm niet kan waarderen moet je dit ook links laten liggen. Maar ik heb me de tranen in de ogen gelachen, veelal met een mix van gezonde afkeer. Niettemin.
6. Kominsky Method Seizoen 2
Alan Arkin en Michael Douglas in één serie bleek goed te werken in seizoen 1. In het 2e seizoen trappen ze direct af met een prachtige dialoog tegen het decor van een begrafenis. De toon is gezet. En deze toon werkt erg goed. Scherp geschreven, twee ervaren acteurs (die met merkbaar plezier spelen) en boeiende levensvragen op een (niet te) luchtige manier gebracht. Een gave mix dus. Dat 3e seizoen mag er van mij wel komen.
5. Silicon Valley Seizoen 6
Gemakshalve reken ik mezelf maar alvast tot de (ietwat) nerds. Dat helpt bij het kijken van deze serie overigens goed. Het verhaal was verteld en gelukkig kreeg Silicon Valley van HBO de kans om af te sluiten in stijl. Het lukt Richard minder en minder om zijn morele overtuigingen overeind te houden in de grote techwereld. Veel lachen om hem, Dinesh en Bertram. En de gevolgen van rijkdom voor vogels.
4. I’m Sorry Seizoen 1-2
Andrea Savage kende ik niet. Nooit van gehoord. Niet herkend vanuit Veep. Geen idee hoe ik bij I’m Sorry kwam, maar heb er geen spijt van. Ze creëerde I’m Sorry zelf en schrijft veel over de opvoeding (samen met haar man) van haar dochter. Dat levert veel (schoolplein)hilariteit op, seksgrappen en anders moois. Ook hier valt op dat de acteurs merkbaar plezier hebben in hun werk. It pays off. Seizoen 3 volgt in 2020.
3.Catastrophe Seizoen 4
Een onwaarschijnlijk stel (zij: Iers, hij: Amerikaans) besluit na een one-night-stand – met als gevolg een zwangerschap – bij elkaar te blijven. Je zou het een relatie tegen wil en dank kunnen noemen. Aangekleed met een aantal andere curieuze karakters (Chris, Fran) levert die spitsvondige, donkere humor op. Het 4e seizoen sluit in stijl af, maar is niet het beste. Maar de scherpe, vieze humor blijft. En daarvoor keek ik.
2. Fleabag Seizoen 2
Na het voornoemde Crashing was ik zo onder de indruk van Phoebe Waller-Bridge dat ik direct opzocht wat ik nog meer kon kijken van/met haar. Dat werd Fleabag. Ongekende humor in een voor mij niet eerder getoond format. Seizoen 2, dat pas na jaren volgde, weet dat niveau te overtreffen. De grappen blijven, en ook het constant doorbreken van de vierde wand. Maar we leren haar ook beter kennen. En die priester hè.. IJzersterk! Ik hoop dat seizoen 3 volgt.
1. Veep Seizoen 7
In het laatste seizoen weet Julia Louis-Dreyfus nog éénmaal vice president Selina Meyer neer te zetten. Zeven seizoen lang heb ik me vermaakt met, en hardop gelachen om haar personage. De schrijvers van deze serie verdienen een standbeeld. De (politieke) Amerikaans taferelen worden briljant op de hak genomen en Selina baant zich een weg met grove verbale pracht (deel 1 en deel 2). Haar entourage meeslepend. Satire op z’n best, wat mij betreft.
Nieuwsbrief
Eindeloos lezen
Podcasts
-
#96 Drie atheïstische denkkaders
-
#95 Waarom je atheïsten serieus moet nemen
-
#94 Kerk in de volle breedte zijn
Lyric posts
Top 8 miniseries
8. Years and Years
Het plot doet direct denken aan Black Mirror (mij viel seizoen 5 tegen, evenals Bandersnatch). Years and Years bezwijkt soms onder haar eigen gewicht, maar weet alsnog aangrijpende verhaallijnen te brengen van een dystopische aard. Knap hoe ze weten te boeien in de periode 2019-2034. Tegen het weinig hoopvolle decor is er ruimte voor menselijkheid. Een geslaagde mix.
7. Escape at Dannemora
De grote hit in het genre was natuurlijk Prison Break. Hoe verder je kwam, hoe matiger het werd. Tot ronduit slecht. Toen deze serie in het genre op mijn netvlies kwam, viel mij vooral op dat de hoofdrolspeler niemand minder dan Benicio Del Toro is. En een gevangenisontsnapping ís natuurlijk gewoon spannend. Er zeker vanuit Dannemora. Met samengeknepen billetjes heb ik hier naar gekeken. Het einde van ik erg sterk en gedurfd.
6. Big Little Lies (S2)
Beetje vals spelen, dat klopt. Big Little Lies startte als miniserie maar naar het daverende succes kon een vervolg niet uitblijven. Ik zie seizoen 2 dan ook gewoon als een 2e deel van eenzelfde miniserie. Wederom veel onuitgesproken, meer blikken dan woorden terwijl de dames de schone schijn ophouden. En vooral erg goed acteerwerk (oei, die Meryl Streep). Eén aanbelevenswaardige miniserie dus! Op naar S3?
5. I Love You, Now Die
Eigenlijk een docu in twee delen, maar wel dermate gedramatiseerd dat ik ‘em durf te scharen onder miniseries. Op basis van 5/5 sterren bij The Guardian gaan kijken. Het verhaal, verteld in twee delen, greep me bij de strot. Eerst vanuit het ‘OM’ en daarna vanuit de verdediging. Gaandeweg wordt duidelijk dat de relatie tussen Michelle Carter en Conrad Roy niet is wat het lijkt. O ja, duizenden berichtjes staan centraal.
4. When They See Us
Rillingen (en tranen) kopte de Volkskrant. Netflix weet ijzersterk drama af te leveren dat je niet onberoerd zal laten. Centraal staan de Central Park Five, vijf jongens die eind jaren ’80 (ten onrechte) werden veroordeeld voor een brute verkrachting. Je trekt gaandeweg je haren uit je hoofd, maar daarmee voorkom je niet wat staat te gebeuren. De aflevering met Jharrel Jerome als Korey Wise geldt als ‘hoogtepunt’ (dieptepunt).
3. 1864
Deze miniserie dateert van 2014 en was een enorm ambitieuze (en kostbare), Deense onderneming. Verwacht veldslagen, liefdesrelaties en soms teveel toevalligheden. Maar ik werd compleet opgezogen in de waanzin rondom de Tweede Duits-Deense Oorlog. De onwerkelijke zelfverzekerdheid van de Denen kent geen grenzen en geen winnaars. Hoogmoed komt voor de val. Afgeslacht. Dit alles wordt goed afgewisseld met het ‘ heden’.
2. Chernobyl
Tjonge, het aantal aanbevelingen voor deze serie was niet bij te houden. Na enkele maanden kwam het er dan toch van. En ja, ik beveel nu net zo hard aan. Ongetwijfeld heeft de vreselijke geschiedenis in Chernobyl wat geleden onder het script, maar ze weten de niet te bevatten ramp zo overtuigend neer te zetten (en te ontkennen) dat wat mij betreft de kern fier overeind blijft (pun intended). Deze miniserie kende slechts in één andere (Italiaanse) serie een meerdere. Dat mag wat zeggen.
1. My Brilliant Friend
En dan ook hier de nummer één. Prachtige, ingetogen drama met vier dames (geen actrices) die weergaloos spelen. Elena (Lenù) en Rafaella (Lila). Zowel in de ‘kind versie’ als in de ’tiener versie’. Hartsvriendinnen en elkaar tegenpolen. Introvert versus extravert. Beide zeer intelligent. Het Napolitaanse binnenplein is meestal het decor (van verveling) en wordt slechts éénmaal ingewisseld voor het strand. Een authentieke serie die mijn hart wist te veroveren. In februari het vervolg?!
Iets meer over auteur Renco Schoemaker
Categorieën
- Film & TV (26)
- Muziek (20)
- Muziek (oud) (96)
- Nadenken (42)
- Nadenken (oud) (199)
- Verslag (21)
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Geef een reactie