Skip to main content

Berlin ’38

Een nummer uit 1994 dat nog (steeds) door de ziel snijdt.

In 1994 maakte de hard-rock band Jerusalem het ingetogen nummer Berlin ’38 op hun succesalbum Prophet. Het zal je niet onberoerd laten.
| Renco Schoemaker

Misschien ken je het wel. Van die avonden waarop een goed gesprek in de late uurtjes – al dan niet vergezeld van de nodige (speciaal)biertjes – verstilt. Niet zozeer omdat het ruimschoots tijd is naar bed te gaan, maar omdat hetgeen gezegd is om overdenking vraagt. Of wegdromen. In oktober vorig jaar bezocht ik met een vriend het Loud & Proud festival(letje) en daar hadden we zo’n moment. Dan zet er één muziek aan en na enkele ‘classics’ (veelal hier te vinden als lyric posts) zette hij – iets ouder dan ik – een nummer van Jerusalem aan. Dat was ná een (nu nog) kippenvel bezorgend en soms emotioneel optreden van het legendarische Petra (dit jaar weer present, evenals wij én Whitecross). Enfin, dit nummer van Jerusalem sneed me door de ziel. Een gevoel dat ik ook op Goede Vrijdag kan hebben bij het bezoeken van een kerkdienst of, eerder, De Dood van de Zoon. Vandaar dat ik het koos voor vandaag.

De Seder

Het laatste deel van de Joodse Sedermaaltijd heet Nirtzah en spreek het verlangen uit naar een nieuw Jeruzalem. L’Shana Haba’ah B’Yerushalayim ofwel ‘Next year in Jerusalem’. Ons Pasen komt natuurlijk van het Pesachfeest (5 t/m 13) april en ook daarom past dit nummer vandaag goed. De tekst van het nummer is gesitueerd in WWII en gaat over een jong Joods gezin dat wordt afgevoerd door de Nazi’s naar een kamp en elkaar daar kwijtraakt. In die wanhoop klinkt eveneens het ‘Next year in Jerusalem’ als enige hoop en houvast in die vreselijke tijd. Voor mij een verpersoonlijking van de totale Godsverlatenheid van Goede Vrijdag. De dag waarop Jezus door God verlaten werd.

Berlin ’38

Video

“Toen, om drie uur ’s middags, riep Jezus luid: ‘Eloï, Eloï, lema sabachtani?’ Dat betekent: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij alleen gelaten?’”

Lyrics

I was twenty-five in Berlin ’38.
I had just bought a little store, and the war was close
Then I met her, Rebekah with her wonderful smile.
And I was in love, and she was in love – the future was ours
We married soon, and Joseph and Sarah came.
We loved them so, our dream came true.

Clouds gathered dark, I couldn’t understand it.
I simply didn’t see it, I should have, but I didn’t.

Under the star, my heart beats there – it was just because of the star.
Next year in Jerusalem, next year in Jerusalem.

And late one night, I woke up from the noise in the street.
People were shouting, people were running in the stairs.
They knocked on the door, and then they came rushing in
with guns and no compassion, they said;
“You have to come, one suitcase that’s all, you must go now”

We ran down the stairs.
Joseph wasn’t fast enough, they kicked him and he fell, and he was only three.
I picked him up, and took him in my arms.
They took us to the train, they packed us like cattle.
Rebekah squeezed my hand, she said;
“We must stay together no matter what happens”

How can I describe?
Cause when we arrived, they took Rebekah and the children aside, and we all cried.
She looked at me, I’ll never forget her eyes, she said; “I’ll take care of the children”
And then they were gone, gone….

Next year in Jerusalem, next year in Jerusalem.

We must not forget, we can Never forget.
Because of the star, we must not forget.

Iets meer over auteur Renco Schoemaker

Renco is ruim 35 jaar, man en vader van twee. Hij was eerder jeugdouderling in zijn gemeente in Zwolle. Hij mag graag fietsen, hardlopen, tv series kijken en bloggen. Luistert tot slot graag naar harde christelijke herrie.

Categorieën

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.