Arooj Aftab bleek bezig aan een ware triomftocht, waarbij haar live optredens ook nog eens zeer indrukwekkend schenen te zijn. Dat laatste kan ik ondertussen beamen. Ik mocht haar zien optreden tijdens de afgelopen editie van Down the Rabbit Hole op de ‘vroege’ zondagmorgen. Een plek in de line-up die meestal duidt op rustige (kwaliteits) muziek voor de ‘echte’ muziekfan. De rest ligt immers nog zijn roes uit te slapen van de (zaterdag) nacht ervoor. Een prachtig optreden die de live reputatie onderstreepte en haar nummers nog meer diepgang gaven dan dat ze al deden.

Maar wie is Arooj Aftab en waarom wordt album Vulture Prince zo goed ontvangen?  Hierbij moet ik bovengenoemde Volkskrant recensie aanhalen, want ik zou het niet mooier kunnen verwoorden:

Onze onbetwiste nummer 1 is geen daverende popplaat of een ambitieus en niet eerder vertoond klassiek project. Ons album van het jaar is een klein en stil meesterwerk. Een album als een zachte meditatie in een gefrustreerde, doorgedraaide en steeds bozer wordende wereld.   

Arooj Aftab (36) groeide op in de Pakistaanse stad Lahore. Daar raakte ze betoverd door de menselijke stem, de eeuwenoude muziek uit de regio en de Perzische dichtkunst van de ghazel. Daarnaast waren de jazz van Billie Holiday en de Amerikaanse r&b van grote invloed. In 2005 verkaste Aftab met haar ouders naar New York. Ze meldde zich aan bij het conservatorium in Boston, Berklee College of Music, waar ze muziekproductie en jazz studeerde. Ondertussen bouwde ze aan haar magische mengmuziek, die nu tot ons komt met het album Vulture Prince.

Wat hoor je nu eigenlijk op dit beste album van 2021? Is het jazz, folk of neoklassiek, of iets dat we vroeger ‘wereldmuziek’ noemden? En hoe kan die donkere en hypnotiserende stem, met haar feilloos en bedachtzaam vibrato dat je soms de keel dichtknijpt, daar zo makkelijk doorheen stromen, in antieke en onmiskenbaar Perzische klankkleuren en melodielijnen?

Aftab bewerkte eeuwenoude soefipoëzie tot zeven hallucinante muziekstukken, begeleid door vooral harp, viool, gitaar en een flard elektronica. Haar liederen zijn beklemmend en ontroerend mooi, en je hoeft het Urdu niet machtig te zijn om te voelen waarover het gaat; over eeuwigheid die het alledaagse overstijgt, over liefde, overgave en mystiek. In het diepgrondige en spirituele nummer Saans Lo zingt zij over de desolate wereld waarin we zijn terechtgekomen en de noodzaak om elkaar beet te pakken en te blijven ademhalen.

Arooj Aftab knoopt eeuwen aan dichtkunst en muziek aan elkaar, en zweeft langs alle denkbare genres. Vulture Prince is een album dat ons leert dat we troost kunnen vinden als we diep in de ziel graven en onder het oppervlak van de dagelijkse bak ellende weten te kijken. Een meditatie die we allemaal kunnen gebruiken, op weg naar 2022.

Het dikgedrukte stuk uit de Volkskrant recensie is de reden waarom ik dit op Geloofsvoer wil plaatsen. De teksten maken gevoelens en emoties los, die voor mij dicht tegen het religieuze aan schuren, zonder dat ik mijn vinger er precies kan leggen wat dat dan precies is. En ik hoef er ook geen woorden aan te geven, de teksten zijn in het Urdu, en de muziek kan daarom zonder afleiding binnen komen en haar werk doen. Ik heb de vertaling overigens wel bijgevoegd, maar zelf heb ik die niet nodig. Het album spreekt al duidelijk taal voor mij.