Net als bij geld vergt het niet zoveel inbeeldingskracht om je te bedenken dat (te weinig) tijd van invloed kan zijn op je (nacht)rust, en het tekort daaraan. Zoals hierboven beschreven hangen tijd en geld met elkaar samen. Dit herken ik volop:
Het is die jachtigheid die je aankleeft nadat je de hele dag gefunctioneerd hebt op een heel hoge versnelling: zelfs als het niet meer hoeft kun je niet tot stilstand komen. Je blijft snel lopen, snel praten, met de ene hand eten of een fietsstuur vasthouden, terwijl je met de andere een e-mail beantwoordt. Alsof je een metronoom in gang hebt gezet die niet meer van tempo kan veranderen. Wie zo’n snelheid heeft opgebouwd heeft ’s avonds een lange remweg.
Daaraan zou ik willen toevoegen dat die remweg in algemene zin (zeer) lang kan zijn. Er indien de nachtrust er niet onder lijdt, lijkt er op het eerste gezicht ook niet aan de hand te zijn. Ik noem het bij mijzelf ook wel de informatieverslaving: steeds nieuwe input (willen) verwerken. Door, door, door. Even verder schrijft ze over de ‘uitzetfactor’ waar ik zelf al eerder in andere bewoording kennis mee maakte. Een voorbeeld: je kan niet de hele dag aaneengesloten Teams meetings hebben omdat er dan nul speling is.
Wederom bekend materiaal:
Ik heb altijd de neiging gehad om voor alles wat ik op een dag moest doen precies het aantal uren of minuten in te plannen dat voor de uitvoering nodig was. En zeker niet meer. Was ik klaar met het ene, dan ging ik door met het andere, vlug vlug, want ik zat al zo krap in mijn tijd. Dankzij mijn smartphone hoefde geen moment onbenut te blijven: je mail beantwoorden kan zelfs op de wc.
Dit jaar zou ik mijzelf eigen willen maken, willen leren hoe ik tussen de dingen door en er omheen ruimte inbouw. Zoals Bregje mooi verwoordt: “De verschillende bezigheden zijn nu als koekjes die genoeg afstand tot elkaar hebben op de bakplaat: ze kunnen nog uitzetten, zoals ervaringen dikwijls doen, rijpend en rijzend in een warmbloedig lijf.” Met corona is dat een stuk makkelijker dus de echte uitdaging is gelegen dit te kunnen in het normale leven, voor zover we daar naar terugkeren.
Geef een reactie