8. Sufjan Stevens – The Ascension

Een afwisselend album van een muzikale duizendpoot. Een album waarin hij eerlijk is, zijn zorgen uit, over zijn eigen toekomst maar ook die van zijn thuisland de Verenigde Staten. Er valt weer van alles te ontdekken, tekstueel en muzikaal, en dat maakt ook dat de albums van Sufjan altijd intrigeren. Je hebt het gevoel dat je bij elke volgende luisterbeurt weer iets nieuws en moois gaat ontdekken. Dat hij nog maar lang zulke platen mag blijven maken. Luister ook ‘Make me an Offer I cannot Refuse’.

7. Eefje de Visser – Bitterzoet

Ik ben al een beetje fan van Eefje de Visser sinds haar debuutalbum De Koek. Haar benadering van de Nederlandse taal levert in combinatie met fijne muzikale vondsten regelmatig pareltjes op. De timing en de sfeer van melancholie zijn ook herkenbare elementen in haar geluidsbeeld. De laatste albums is ze wat groter gaan denken, de nummers werden langer en dansbaarder, maar dat zorgt er niet voor dat ze zichzelf verliest. In tegendeel: haar laatste album, en ik sluit me daar bij aan, is zogezegd weer een stap voorwaarts en levert terechte lofprijzingen op van gerenommeerde muziekcritici.

6. Moses Sumney – Græ

Ik weet eigenlijk niet waarom ik Moses Sumney mij altijd weet te raken. Hij heeft een vrij bijzondere, aparte stem, zijn muziek is vaak traag en stemmig en handelt ook nog eens vaak over de afwezigheid van romantische liefde in zijn leven. Maar toch zorgen al deze ingrediënten voor een sfeer waarin ik mij gemakkelijk kan verliezen. Meer gevoel dan hoofd waarschijnlijk, als is dat toch ook weer te kort door de bocht. Hmm, het is af en toe nog vrij ingewikkeld om uit te leggen waarom je iets mooi vindt..

5. Car Seat Headrest – Making a Door Less Open

Will Toledo is ‘populair’ geworden, maar laat hij nu niet graag in de schijnwerpers staan.. Hij leverde dit jaar een album af die hij op het podium vanachter een masker wilde spelen; zodoende kon hij zijn kwetsbaarheid verstoppen. Bijzonder als je weet dat het nogal een elektronisch album is geworden, waarbij de nadruk meer op de beat dan op de teksten ligt. Ik vind het wel een lekker album geworden, maar ik hoop wel dat hij zijn echte topvorm van de vorige albums én zijn schrijfkwaliteiten in de toekomst wat meer samen laat vallen met zijn nieuwe liefde de elektronica.

4. Perfume Genius – Set My Heart on Fire Immediately

Mike Hadreas kan nogal theatraal uit de hoek komen en de experimenten opzoeken. Niet altijd ‘my cup of tea’, maar op dit album met de lange titel weet hij dit te kanaliseren. Perfume Genius levert een consequent, emotionele en oprecht album af met nummers die altijd genoeg interessante muzikale ‘weerhaakjes’ hebben om te blijven hangen.