Al snel kwam ik er achter dat wandelen voorbereiding vraagt. Allereerst op het gebied van uitrusting; te beginnen bij de rugtas. Die figureerde al in deze blog uit januari 2021 – ofwel vlak voordat ik mijn eerste Pieterpad etappe liep.  Maar voorbereiding zit ook in de logistiek omdat het startpunt niet eenmaal niet ook het eindpunt is. Dat type wandelingen had ik tot dusver gelopen. En bij meerdaagse wandeltrips moet je ook ergens overnachten en een echte wandelaar wil daar absoluut niet veel aan uitgeven. Dus werd ik lid van Vrienden op de Fiets. Volgens mij had ik al na één telefoontje een adres voor overnachting gevonden.

De wandeling was gewoonweg geweldig door het dikke pak sneeuw. Ik maakte veel foto’s met een meegenomen digitale spiegelreflexcamera en herinner me dat ik voor een goede bediening daarvan mijn handschoen moest uitdoen. Na enkele foto’s werd mijn hand zo ellendig koud dat ik de boel weer moest opbergen en het na enkele kilometers pas opnieuw probeerde. Wandelen met stokken was echt nodig omdat niet duidelijk was waar de wandelroute liep. Navigeren deed ik toen nog op mijn telefoon m.b.v. gesproken navigatie vanuit de Komoot app. Niet ideaal en op een zeker moment ronduit ergerlijk. Maar wat is ‘ie mooi hè? Die Sallandse Heuvelrug. Met én zonder sneeuw.

Eten deed ik bij de snackbar in een pikdonker Hellendoorn. Het adres voor overnachting bleek zéér ruim. Twee oude mensen hadden hun garage omgebouwd dat gastenverblijf waar nu slechts één gast verbleef die daarmee dacht dat iedere Vrienden op de Fiets overnachting zo zou gaan… Met een krappe 17km in de benen en een volle (patat)maag was het in slaap vallen geen moeite.