Skip to main content

God on Trial deel 3-3

De film God on Trial gaat over Joden in Auschwitz die God ter verantwoording roepen voor al het leed dat zij moeten ondergaan. Een samenvatting van de zaak.
| Renco Schoemaker |

Terug naar de Joden in Auschwitz in ‘God on Trial’. Ze vragen zich af waarom God een verbond sluit met één volk op één planeet in het onbevattelijk grote universum. En dat ditzelfde volk deze lijdensweg moet gaan. Dan kun je nog zo goed beredeneren waarom God niet aan te klagen is, het is knap lastig vol te houden in een zieke wereld waar de ‘rede’ nauwelijks voet aan de grond lijkt te hebben. De wereld met concentratiekampen en gaskamers.

(not) guilty

Waar Joden alles ontnomen wordt in de hoop dat er niets meer overblijft dan vieze, griezelige en goddeloze mensen. Hun de waardigheid afnemen maakt het ombrengen makkelijker. Zo lijken ze immers geen gelijken meer, maar dat is wel hoe God ons geschapen heeft. De eerder genoemde rechter verwoordt het zo: “Don’t let them also take your God way. Even if He doesn’t exist”. Het is het enige dat de Duitsers hen niet kúnnen afnemen. Daarmee lijkt het vonnis ‘not guilty’ in zicht, maar het venijn zit hem in de staart.

 

God on Trial deel 3-3

Willekeur

Een andere Jood staat op en geeft een opsomming van het geweld uit het Oude Testament. Talloze voorbeelden noemen is geen moeilijkheid. Onlangs keek ik de miniserie ‘The Bible’ en dan moet je toch constateren dat die veroveringen en oorlogen inderdaad niet heel vredig zijn verlopen. Wat te denken van de wijze waarop Samuël Agag doodt nadat Saul niet naar God geluisterd heeft door hem in leven te houden terwijl God expliciet had gezegd: dood alles en iedereen. De eerder genoemde Jood noemt ook de strijd met de Moabieten en de wijze waarop David hen de genadeslag toebrengt. In 2 Samuel 8 lezen we:

1 Enige tijd later versloeg David de Filistijnen. Hij onderwierp hen en ontnam hun het bestuur over hun hoofdstad. 
2 Ook de Moabieten versloeg hij. Hij dwong hen op de grond te gaan liggen en mat de rij af met een touw: 
twee derde van de rij moest worden gedood en één derde mocht in leven blijven. 
Sindsdien waren de Moabieten aan David onderworpen en moesten ze schatting afdragen.

Daar is de willekeur weer terug: twee derde wordt gedood en éér derde blijft leven. Aan de hand van een willekeurig ‘meetlint’ wordt zo een onderscheid gemaakt tussen leven en dood. Op precies dezelfde manier werd in het begin van de film onderscheid gemaakt tussen de Joodse mannen. Groep 1 en groep 2; één van beide groep leeft (voor nu) en de andere groep haalt de volgende dag niet. Het is die willekeur die maakt dat God uiteindelijk schuldig wordt bevonden aan het breken van Zijn verbond. Extra schrijnend is hetgeen op de riemen staat van de Duitsers: ‘Gott mit uns’.

De nummers worden opgesomd. Zij, de mensen achter deze nummers, weten dat ze de dood tegemoet lopen. En ondanks hun eerdere veroordeling van God bidden ze samen wat volgens mij het Adon Olam gebed is:

Heer van de wereld,
 Die regeerde voor enig wezen geschapen was,
 Werd toen het heelal naar Zijn wil gemaakt werd,
 Reeds Koning genoemd.
 En later als alles vergaan mocht zijn,
 Zal Hij alleen de ontzagwekkende Koning zijn,
 Hij was, Hij is en steeds zal Hij er zijn, in volle glorie.
 Hij is EEN, en geen ander
 Is met Hem gelijk te stellen
 of met Hem te verbinden.
 Zonder begin, zonder einde, bij Hem is
 de macht en de heerschappij.
 Hij is mijn God, mijn levende Verlosser,
 Mijn rotsvaste steun in tijd van nood.
 Hij geeft me richting en is mijn toevlucht,
 Bereid mij te helpen als ik roep.
 In zijn hand geef ik mijn ziel,
 Als ik slaap en als ik waak.
 En met mijn ziel ook mijn lichaam
 God is met mij, ik ben niet bang.

En toch

Wat is dat dan toch? Alsnog je toevlucht zoeken bij Hem, die je net schuldig hebt bevonden. Je hebt Hem de maat genomen een aangeklaagd voor het breken van het verbond. Omdat je ten diepste weet en voelt dat Hij daar ook is. Dat Hij je niet is vergeten. Dat Hij voor jou Zijn enige Zoon zond om te sterven omwille van ons behoud. Jezus wordt niet één keer genoemd in de film wat ook niet gek is omdat veel Joden Jezus niet erkennen als de Zoon van God. Maar het deed mij wel denken: wat als Jezus Zijn zegje had mogen doen in deze rechtzaak….?

Iets meer over auteur Renco Schoemaker

Renco is ruim 35 jaar, man en vader van twee. Hij was eerder jeugdouderling in zijn gemeente in Zwolle. Hij mag graag fietsen, hardlopen, tv series kijken en bloggen. Luistert tot slot graag naar harde christelijke herrie.

Categorieën

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.