Skip to main content

Beste Renco,

| Dick Sluiter |
Vandaag reageert Dick op Renco’s blog ‘Afgedreven’ van vorige week. Hoe dienen we ons te verhouden tot ‘gewond’ en ‘ongelukkig’ zijn? Lees het in de brief.

Worstelen met jezelf hoort net zo onlosmakelijk bij het menselijk bestaan, zoals worstelen met God net zo onlosmakelijk bij geloven hoort. En niet alleen onze muziek, maar ook de boeken die we lezen weerspiegelen dat volgens mij ( en zoals je zelf al schreef). En dit gaat gepaard met gevoel, dus ja, je bent ook een gevoelsmens.

Het is zoals psychiater Dirk de Wachter in zijn laatste boek schreef (‘De kunst van het ongelukkig zijn’) ongewoon om ongelukkig te zijn, angst om te falen omdat we altijd maar ‘gelukkig’ moeten zijn of, ik vertaal het even vrijblijvend naar jouw situatie, er altijd moeten zijn (betrouwbaar/verantwoordelijk zijn). Ik ben overigens niet van mening dat je een obsessieve gelukszoeker bent, maar de kern en het gevoel van het tekortschieten wordt hier denk ik wel terecht aangestipt.

Ik los deze problemen uiteraard ook niet voor je op en ik weet zelfs niet of God dat doet. Maar de vraag: “waar is God in dit alles?” kan ik wel beantwoorden. Altijd en overal zou mijn antwoord zijn. En dit is geen vroom gepreek, maar ik geloof dat echt. Expliciet om God vragen, is uiteindelijk alleen een vraag stellen aan jezelf. Ben ik me hier wel van (Hem) bewust? We geloven immers dat hij ons kent (lees die prachtige Psalm 139 nog maar eens na), ook als wij er zelf niet aan denken of erop durven vertrouwen.

Het loslaten van (geloofs-) zekerheden geeft pijn en verwarring, weg zijn je fundamenten, kom maar binnen identiteitscrisis. Maar dat is ook waar we God gaan vinden, zegt bijvoorbeeld onze favoriete schrijver Halík (en Christian Wiman). Juist als we onze zekerheden kwijtraken of onze identiteit zoekt lijkt. Halík zegt bijvoorbeeld dat geloof, dat geen gewond geloof is, geen echt geloof is. Quote uit Trouw (28/11/’18): “het is als mens de uitdaging om de wonden van Jezus te ‘betreden’. Om daarmee je eigen wonden te betreden en de wonden van de wereld. Het woord kwetsbaarheid wordt nauwelijks genoemd, maar het boek vormt er in feite een groot pleidooi voor.”

Dus je mag (en moet) gewond en ongelukkig zijn, is mijn paradoxale eindconclusie en pleidooi

En

het belang van ons bestaan kan soms wel eens relativering gebruiken:

Prediker 1:

Lucht en leegte, zegt Prediker
lucht en leegte, alles is leegte.
Welk voordeel heeft de mens van alles wat hij heeft verworven
al zijn moeizaam gezwoeg onder zon?
Generaties gaan, generaties komen,
maar de aarde blijft altijd bestaan (…)
En voor alles er een tijd:

Prediker 3:

Voor alles wat gebeurt is er een uur,
een tijd voor alles wat er is onder de hemel.
(…)
Een tijd om af te breken
En een tijd om op te bouwen.
Er is een tijd om te huilen,
en een tijd om te lachen,
een tijd om te rouwen
en een tijd om te dansen.
(…)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Meer over Dick Sluiter

Dick is zo’n 35 jaar, getrouwd en vader van twee kinderen. Hij is zeer geïnteresseerd in alles wat met religie te maken heeft, van kunst tot wetenschap en van traditioneel tot postmodern.