De laatste reis

Ik moest de blog van Renco nog lezen, toen ik had besloten om wat te schrijven over de dood. En het leek wel een teken: ook zijn blog stond in het teken van de dood. En zoals Renco was de aanleiding deze periode aan het eind van het jaar, waarin de herinneringen aan opa en oma’s naar boven komen.

Het kalenderjaar loopt ten einde en Allerzielen (2 november ) en de laatste zondag van het kerkelijk jaar komen voorbij. Momenten om ons overleden dierbaren weer te herdenken en herinneren. Een periode in het jaar waarbij ook terugkijken centraal staat. En elke terugblik bevat meestal wel een ode aan hen die ons ontvallen zijn dit jaar. Dus hierbij:

De dood (1)

Twee beroemdheden die voor ons uitgegaan zijn lieten me niet onberoerd:

Mark Hollis; van de toffe en veel geluisterd band Talk Talk (overleden 25 februari)

Rutger Hauer; (één van) de beste Nederlandse acteur(s). Bij zijn carrière overzicht werd meermaals zijn beroemde sterfscene uit de film Blade Runner  aangehaald; prachtig en naar het schijnt ook nog eens gedeeltelijk geïmproviseerd door Hauer (overleden 19 juli)

“I’ve seen things you people wouldn’t believe. [laughs] Attack ships on fire off the shoulder of Orion. I watched c-beams glitter in the dark near the Tannhäuser Gate. All those moments will be lost in time, like [coughs] tears in rain. Time to die.”

De dood (2)

Ik las in de Verdieping van Trouw 17 jl. een voorpublicatie van Bert Keizer (o.a. filosoof, verpleeghuisarts en columnist Trouw) zijn nieuwe boek: Reis om de dood

Hier een aantal serieuze en niet- serieuze passages:

Denken over de dood

Denken is dansen met je verstand. Op de melodie van de wereld. Daarom is denken over de dood zo moeilijk. Omdat het orkest dan zwijgt.

Emil Cioran (Roemeens-Franse filosoof)

‘De dood is een beloning voor al diegenen die het tot niets hebben gebracht, tot niets wilden brengen…Hij stelt hun in het gelijk, hij is hun triomf. Maar voor de anderen, voor al diegenen die zich hebben uitgesloofd om te slagen in dit leven en die dat ook bereikt hebben – wat een klap in hun gezicht!’

Eenmalig

Meisje met een echte levende uil bij DWDD. De uil kijkt geboeid om zich heen. Mathijs: ‘Kan ie echt zijn hoofd helemaal in de rondte draaien?’Meisje: ‘Ja, maar dat kan ie maar één keer.’

Eeuwigheid

Dominee Nanne H. over de eeuwigheid: ‘De eerste vijfhonderd jaar ga ik vissen. Maar dan?’

De dood (3)

Ook het nieuwe album van Nick Cave and the Bad Seeds (release 4 oktober ) is weer een parel: Ghosteen. En net als zijn vorige album, Skeleton Tree, staat dit album in het teken van rouwverwerking. De aanleiding: zijn toenmalig 15 jarige zoon Arthur viel in 2015 van een klif.

De cryptische (of niet) tekst en melodie van Galleon Ship spreekt mij enorm aan: melancholie, weemoed, maar ook hoop:

If I could sail a galleon ship
Long lonely rider across the sky
Seek out mysteries while you sleep
And treasures money cannot buy

For you know I see you everywhere
A servant girl, an empress
My galleon ship will fly and fall
Fall and fly and fly and fall deep into your loveliness


And if we rise, my love
Before the daylight comes
A thousand galleon ships would sail
Ghostly around the morning sun

(As the city rises up)
(As the city rises up)
(As the city rises up)
(As the city rises up)

For we are not alone it seems
So many riders in the sky
The winds of longing in their sails
Searching for the other side

And if we rise, my love
Oh, my darling, precious one
We’ll stand and watch the galleon ships
Circle around the morning sun