Skip to main content

The Ocean – Pleistocene

vanaf 3:45 is het zo lekker wegdromen (maar wel vooraan beginnen)

Renco sluit de lyric post zomer af met een (sferisch) zwaar nummer van het Duitse The Ocean Collective. Met of zonder zang: wat jij wil. Aju!
| Renco Schoemaker

Heb het wel eens eerder gezegd, maar: een album dat éérst al instrumentaal overeind bleef, nee: wist te overtuigen, en waarvan je láter pas ontdekte dat er daarvoor ook een versie was mét zang, is een album om te koesteren. Ik noem Stillworld van Invent, Animate en hierbij dus ook, houd je vast, Phanerozoic II: Mesozoic | Cenozoic van The Ocean. Het nummer Pleistocene bleek ook mét zang erg goed te pruimen.

Aarzelend

De afgelopen jaren heb ik mijn muzieksmaak wat verbreed richting de (instrumentale) post-rock en -metal. Veelal met een progressief of elektronisch randje. Het begon in 2020 toen ik meer instrumentale muziek begon te luisteren met The Ocean, Loathe, Currents, Night Verses en Tides of Men. Zonder zang staat het vakmanschap van de muzikanten meer op de voorgrond en kan ik beter opgaan in de sfeer (wat is een beter woord?) van een album. Als ik m’n hoofd er naar heb staan want zeker progressieve, instrumentale metal kan behoorlijk vermoeiend zijn. Ik herinner me eenzame, moeilijke wandelingen van die tijd waarbij deze muziek mijn gemoed wist te verbeelden – zonder lyrics. Daar had ik behoefte aan. En Pleistocene heeft daarbinnen een bijzonder plekje verworven. Aarzelend deel ik het hier als slotstuk van de zomer hier op geloofsvoer.

The Ocean – Pleistocene

Video

“And no one could tell the moment when you disassembled. When your restless heart froze and you sank below the ice. Eyes wide open.”

Lyrics

We all can only take so much
Some more than others
And our individual tolerance
For stress, for loneliness
Is so subjective
But there’s no tolerance at all
For hopelessness

Yes, you sure did your best to smile
When I dragged you once more to the isle
But all the serenity
Just served to augment your pain

You’ve always been intrigued
By death and the other side
You got yourself too close to the, to the abyss
And no, no one of the closest ones around you
Realized how your stare turned empty
How the flickering faded from your eyes
And emptiness invaded

Yes, you sure did your best to smile
When I dragged you once more to the isle
But all the serenity
Just served to augment your pain

And no one could tell the moment
When you disassembled
When your restless heart froze
And you sank below the ice
Eyes wide open

Your savior’s soul is consumed by guilt
Your faith in him won’t be saving you
Your savior’s soul is consumed by guilt
Your faith in him won’t be saving you

My whole life I’ve been searching
Digging deep
Turning over every stone
Questioning everything I know

Maybe there’s no fire
Far beyond those mountains
This light is something else
We are just atoms

Colliding, clashing
Melting, merging
Existing, spinning
Colliding, burning
Out

Iets meer over auteur Renco Schoemaker

Renco is krap 40 jaar, man en vader van twee. Hij is ouderling in zijn gemeente in Zwolle. Hij mag graag fietsen, hardlopen, tv series kijken en podcasts maken. Luistert tot slot graag naar harde christelijke herrie.

Categorieën

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.