Deze serie over de gayscene in de Londen, tijdens de opkomst van de aidsepidemie is een emotionele én vrolijke serie ineen. De vrolijkheid van het tolerante klimaat in de Engelse hoofdstad wordt al snel ingeruild voor de onzekerheid en (bewuste) misinformatie omtrent, de VS overwaaiende, mysterieuze ziekte. Trefzekere regie van Russel T. Davies en goed gespeelde rollen (met name hoofdrolspeler Olly Alexander).

Spannende Israëlische thriller over een schietpartij op een middelbare school. Blackspace is een app waarmee de scholieren onderling berichten uitwisselen. Deze berichten verdwijnen vanzelf weer en ouders/docenten weten überhaupt niet dat het bestaat. Sterk acteerwerk, met verrassende wendingen en natuurlijke allerlei geheimen die boven tafel moeten komen.

Een seriemoordenaar in het naoorlogse Berlijn vinden blijkt nogal een opgave. We hebben het over 1946 en verwoesting, chaos en wetteloosheid vieren nog hoogtij. Intrigerende geschiedenis om de zoektocht in te laten plaatsvinden. De seriemoordenaar blijkt ook nog eens een Duits kinderboek (Max en Moritz) als uitgangpunt van zijn moorden te nemen. Spanning gegarandeerd en met een Amerikaan (Taylor Kitsch) in de hoofdrol om ook het begin de Koude Oorlog alvast voorzichtig een rol te laten spelen. Kortom genoeg ingrediënten om mij aan de beeldbuis gekluisterd te houden.

De, van alle opsmuk ontdane, zoektocht naar de moordenaar op Zweedse journalist Kim Wall. We focussen ons tijdens het onderzoek op het slachtoffer in plaats van de op de moordenaar, deze wordt zelfs niet bij naam genoemd. Een geweldig geacteerde en gemaakte serie, met een zeer realistische benadering van het waargebeurde drama. De volkskrant beschreef deze serie, die zich voornamelijk onder een systeemplafond en tussen whiteboards afspeelt als een anti-Seven. Dat klinkt als een afrader, maar zie het als aanbeveling.

Dit vrolijk makend Britse kostuumdrama, een miniserie, heeft een heerlijk vlotte en speelse vertelstijl. En ook nog eens een toffe soundtrack met veelal moderne nummers. Niet al te hoogdravend en lekker toegankelijk gemaakt, met leuke acteurs die voluit gaan in het spelen van hun excentrieke personages. Heerlijk tijdverdrijf!

Net als The Investigation een serie die een waargebeurd drama zo precies mogelijk probeert te herconstrueren. De rode draad draait ook hier weer om realisme, zonder de nadruk op sentiment/drama. Deze vierdelige serie richt zich op de impact die de vergiftigingen van Sergei en Yulia Skripal met het novitsjok zenuwgas hadden op de lokale gemeenschap van Salisbury. Gemaakt in 2019 kon deze serie niet bevroedden hoe akelig vertrouwd we nu zijn met veel zaken omtrent een dodelijk, onzichtbaar virus. En daarmee bleef het ook extra bij mij hangen en voelde ik mee met de betrokken.

Ik smokkel een klein beetje, want het seizoen is nog niet helemaal afgelopen als ik dit stukje indien. Maar de serie is elke week weer spannend met goede cliffhangers om je te doen verheugen op de volgende aflevering. Het is een goede keuze geweest om Ferry (Frank Lammers) en Peter (Tom Waes) weer aan elkaar te koppelen, net als het succesvolle eerste seizoen. In het vorige seizoen was Ferry grotendeels uit beeld en je merkte wel dat de chemie tussen Lammers en Waes gemist werd (en de serie draagt). Ik kan niet wachten tot alle intriges op tafel komen te liggen en we ongetwijfeld naar een nagelbijtende finale gaan toewerken.

Een documentaire serie over geschiedenis van de oorlog in Irak, vanaf de invasie in 2003 tot de val van de IS. Het verhaal wordt van alle kanten verteld, zowel vanuit militairen, vluchtelingen en kinderen van toen, maar ook door een Saddam getrouwe man en uiteindelijk zelfs een gevangen IS soldaat, die nog rotsvast in de zaak gelooft. Indrukwekkend en onontkoombaar, waarbij ik regelmatig met afgrijzen naar zat te kijken. Net zo indrukwekkend als de Vietnam reeks van Ken Burns.

“De stemmen van Bush en Blair en Rumsfeld, en andere architecten van de invasie, horen we alleen in officiële momenten. Hun retoriek over de overwinning van de democratie in Irak klinkt holler en holler; tot er een gapende leegte overblijft” (recensie Volkskrant)

Ingrid Bolsø Berdal is fantastisch als het hoofdpersonage wat ten onder gaat aan haar eigen rechtvaardigheidsgevoel en waarheidsbevinden. De serie werpt ook interessante vragen op en laat de diverse personages ook twijfelen aan hun eigen motieven. Rechtvaardigheid of toch tomeloze ambitie of zelfs persoonlijke wrok?

En het schandaal waarover de serie handelt beperkt zich niet alleen tot de ambitieuze (advocaten-) zakenwereld, maar bevindt zich ook al snel op het terrein van de politiek en pers. Een veelomvattend kwestie met veel (goede) bedoelingen, maar net zoveel wraakzucht, corruptie en (machts)belangen. Een ijzersterke Noorse serie, goed geacteerd en prachtig vormgegeven.

Ik twijfelde over deze laatste (mini)serie. Het begin was namelijk ijzersterk, maar het einde viel toch wat tegen. Wat is het verhaal? Een jonge moeder (Connie) rijdt zichzelf én haar dochter en buurmeisje moedwillig het kanaal. Alle betrokken overleven het ternauwernood, maar de moeder belandt achter tralies en zeg zich niets meer te herinneren. De grote vraag: waarom? Het is de taak aan forensische psychiater Emma (Emily Watson) om een antwoord te vinden. Dit nog niet eenvoudig, want ook Emma draagt een trauma (uiteraard) met zich mee en blijkt niet ongevoelig voor de manipulatieve, intelligente Connie (Denise Gough). Zeer meeslepende, maar ook wat onevenwichtige serie. Vooral kijken voor de twee hoofdrolspeelsters.