Semler kwam vorig jaar op mijn radar toen ze verrassend de hegemonie van Lauren Daigle op de nummer 1 positie doorbrak met haar EP Preacher’s Kid. Ik schreef hier toen een blog over. Nu is Grace Semler Baldridge, terug met een opvolger: Late Bloomer. Wederom een korte EP van 6 nummers met een lengte van een kleine twintig minuten. Klik eens op de link, zou ik zeggen, want veel tijd kost het je dus niet. En het is de moeite waard.

Ik was wel verrast door het openingsnummer van Late Bloomer: Psalm 102. Bij het nazoeken blijkt dit inderdaad een mooi, maar wat gedragen psalm die ik nog ken van vroegere kerkbezoeken. Ook maakt psalm 102 deel uit van de ‘boetepsalmen’. Dit is een selectie uit het Bijbelboek Psalmen (OT) die vroeger werden gebruikt om boete te doen, zoals het woord al zegt. Een boetedoening in de vormen van het opzeggen van 7 psalmen (6, 31, 37, 50, 101*, 129 en 149). De oorsprong van deze boetedoening zou zelfs teruggaan naar koning David.  Deze Psalm wordt ook vaak gebeden voor hulp aan de mens in nood, bij ziekte en/of crisis. En er wordt in de Brief aan de Hebreeën 1: 10-12 nog verwezen naar Psalm 102: 26-28. In dit hoofdstuk wordt de vraag naar Wie is Jezus? uitgelegd: Hij is niet zomaar een bijzonder mens, maar God’s evenbeeld, diegene waarin de onzichtbare God zichtbaar is geworden. En het citaat uit Psalm 102 wordt gebruikt ter verduidelijking van deze uitleg.

Een opmerkelijke keuze dus deze psalm als begin van je nieuwe EP te kiezen. Ik heb nergens een toelichting op de keuze voor deze psalm kunnen vinden, maar hopelijk kom ik die nog eens tegen. Ze citeert overigens  Psalm 102: 4-12, om vervolgens regel 19 als refrein te gebruiken.

*De nummering lijkt niet te kloppen, psalm 101 wordt genoemd in plaats van psalm 102, maar dit heeft te maken met de bronvertaling: het vulgaat. Het vulgaat is een Latijnse vertaling, rechtstreeks uit het Hebreeuws, en tijdens het concilie van Trente door het Vaticaan verklaard als het enige gezaghebbende. Vulgaat komt van de uitdrukking ‘versio vulgata’, wat ‘volkse versie’ betekend. Een alledaagse Latijn in plaats van het literaire Latijn. De vulgaat (en de oud-Griekse Septuagint) kent een iets andere nummering dan de King James versie en onze eigen Statenvertaling.