Vanuit mijn ruime onderkomen (vanuit Vrienden op de Fiets) smeerde ik mijn bammetjes voor ontbijt en lunch. Ik zei het oudere echtpaar gedag en met gezonde spanning hervatte ik mijn wandeling richting Ommen. Met al één wandeldag in de benen en voeten was ik erg benieuwd hoe die tweede dag zou bevallen. Krijg ik last van blaren? Houd ik het vol die rugtas op mijn rug te hebben? Heb ik wel voldoende kleren aan?

Zeker, er kwam een blaar op ’t einde. En die rugtas sneed op een zeker moment vervelend in mijn schouder, maar vooral de kleding bleek en blijkt lastig. Als wandelaar denk je al snel in dit soort temperaturen: warm genoeg aankleden! Je wilt het immers niet koud krijgen. Maar ja, door mij te warm aan te kleden kan dat toch gebeuren. Daarover bij een latere etappe meer.

Het wandelgebied nabij Ommen ken ik goed. Als kind stond ik vele jaren op de camping die nu Ommerland heeft. Op de foto’s zie je dat de wandelroute langs het ‘grote openluchttheater’ loopt (jazeker, nabij is ook een ‘kleine’) en dat kan je anno 2024 kennen als het Bostheater. Er staat vlakbij ook een uitkijktoren, maar getuige de afwezigheid van een foto heb ik die links laten liggen. Vanaf de camping is het nog enkele kilometers naar het centrum van Ommen en daar dronk ik een heerlijke cappuccino alvorens ik mijn vader trots opbelde.