De keuze om in 2021 minder te gaan werken resulteerde in een vrij hoopvolle blog over de rugtas; letterlijk en als metafoor. In de alinea ‘De rugtas’ schrijf ik over ballast en het verlangen naar meer (mentale) rust “omdat doorgaan op de bestaande weg mij gaandeweg meer zicht gaf op de vermoedelijke bestemming en het plezier van die weg al langer tanende is.”. In dat jaar heb ik veel werk verzet. De rugtas werd inderdaad uitgepakt en daarbij voelde ik veel verdriet, pijn en soms opluchting en begrip. Het voorjaarsdrieluik Geld, tijd, ruimte en anderen bevat onderwerpen die ook bij de psycholoog aan de orde kwamen.

De (na)zomer en verder

Richting de zomer klaarde het op met als kers op de taart een heerlijk onbezorgde kampeervakantie zonnig Frankrijk terwijl ik fraaie muziek met jullie deelde in juli en augustus. Daarna kwam de terugval. Verschillende ingrijpende gebeurtenissen toonden mij dat het einde van de veerkracht nog steeds binnen bereik was met als gevolg een terugkeer van oud gedrag, moedeloosheid en neerslachtigheid. Dus nog ‘even’ door met de wekelijkse afspraken. In de maanden met de R erin wist ik langzaamaan de opgaande lijn te hervinden en in december kwam daar (weer) een evaluatiemoment: zijn de doelen van de behandeling bereikt? Daarvan bleef over: de woede, waarover ik op de struindag deze boeiende en zeer herkenbare podcast luisterde. Lastig onderwerp, maar ook daar wist ik in het eerste kwartaal van 2022 (voldoende) meters te maken, zogezegd.

Q1-2022

In het begin van 2022 kwam het vertrouwen dat de hulp straks niet meer nodig zou zijn. Dat de somberheid niet het laatste woord hoeft te hebben maar bestreden, of beter: voorkomen kan worden. Dat bestrijden ziet er alleen wel geheel anders uit dan twee jaar eerder. Op het moment dat ik dit schrijf moet ik denken aan een droom van enkele maanden geleden. In de droom schreef ik déze blog al. En verdomme nu schrijf ik ‘em echt. Met tranen in de ogen omdat het regelmatig zo verrekte klote was allemaal. En was is natuurlijk soms nog is. Maar ik ben niet meer van mezelf afgedreven, maar heb mezelf hervonden en herpakt. Ten dele opnieuw uitgevonden. En ik denk dat ik sterk genoeg ben.