Lijstjes

Ik heb in 2019 ook minder (nieuwe) muziek geluisterd, dus mijn tweede goede voornemen voor 2020 laat zich raden. Alsnog tot een prima top 10 gekomen (volgorde willekeurig):

Nick Cave and the Bad Seeds– Ghosteen
Rouwverwerking op een wonderschone manier. Hoe raar dit ook klinkt, horen is geloven.

Brutus – Nest
Eén van de drie Belgische bands in mijn top 10. Harde gitaarerupties omgeven door mooie melodieen, krachtig en prachtig gezongen/geschreeuwd door Stefanie Mannaers.

Kate Tempest – The Book of Traps And Lessons
Urgente spoken word. Haar teksten wisten mij meerdere malen te raken en tot nadenken te stemmen.

Fontaines D.C. – Dogrel
Wat.een.fantastische.band. Wat zit er in dat Ierse drinkwater?

Balthazar – Fever
De solo projecten van de afzonderlijke bandleden waren al stuk voor stuk de moeite waard, maar dit gezamelijke project gooit als vanouds weer hoge ogen. Dansende Belgen, wat een genot.

Films

Joker
Vooral vanwege het optreden van Joaquin Phoenix. Erg ongemakkelijk en dat bedoel ik positief!?

Once Upon A Time… in Hollywood
Geen ontzettende fan van Quentin Tarantino. Maar het onderwerp, acteerwerk en scenario vielen bij mij op zijn plek. Een film die ook in mijn hoofd nog een tijdje bleef hangen. Goed teken.

Sorry We Missed You
Wat betreft social drama (kitchen sink) het absolute summum. Ken Loach flikt het wederom. Schrijnend.

High Life
Wat.een.bizarre.film. En daarvan kan ik er eigenlijk geen genoeg van zien. Kuch, Hollywood, kuch.

John Wick 3: Parabellum
Cult en/of pulp, maar wel heel erg goed gemaakte cult/pulp. Ik heb de hele film met een glimlach gekeken.