Skip to main content

Blade Runner 2049

Recent zag ik Blade Runner 2049 zonder het origineel uit 1982 gezien te hebben. Wat een indrukwekkende film zeg! Ongeëvenaard beeld en geluid in de bios.
| Renco Schoemaker |

In de afgelopen jaren heb ik nauwelijks films gekeken. Thuis waarschijnlijk geen één en verder een handvol in het filmhuis of, inmiddels, in Pathé Zwolle. Televisieseries kijk ik daarentegen ‘frequent’. Anyway, laatst werd ik uit onverwachtse hoek meegevraagd naar de film, en wel naar Blade Runner 2049. Heb nog overwogen het origineel (1982) te kijken, maar daar bleek ik onvoldoende motivatie voor te hebben. Maar voor mijn gevoel heeft dat niets afgedaan aan de beleving. Wat een gave film.

Denis Villeneuve

De regisseur maakte eerder naam met films als Incendies. Sicario en Arrival. Daarvan zag ik alleen Sicario en de scène nabij de grenspost, in combinatie met de briljante soundtrack, staat in mijn geheugen gegrift. Man, wat spannend. De volgende op het lijstje is nu Arrival. Nu ben ik geen sci-fi fan, maar een film waarin een dystopie het decor is vind ik prima te verteren. Daarom ben ik ook fan van een serie als Black Mirror. Maar ja, die is nu opgepikt door Netflix en nu is het cool om deze serie cool te vinden. Maakt ‘em direct wat minder cool. Herken je dat? Dat je soms iets mooi ‘voor jezelf’ wilt houden? :) Maar denk ook aan The Handmaid’s Tale.

Blade Runner 2049

3D en Atmos

Met de komst van de nieuwe Pathé in Zwolle kunnen we films in alle soorten en maten bekijken. Blade Runner 2049 keek ik met een 3D brilletje en Dolby Atmos. Van die bril merk ik nauwelijks iets, mits ik in de achterste helft van de zaal zit. Dolby Atmos, het bestaat al jaren, beleefde ik voor het eerst. Wat een geweld aan je oren, in positieve zin. In de 3D TV heb ik nooit geloofd en m’n surround set wordt zwaar onderbenut met twee slapende kinderen. Des te meer kon ik van de audiovisuele overdaad genieten. Check de trailer maar eens. Ik heb nog net niet gevoeld of ik zelf nat was van de regen..

Sfeer

Met behulp van oa kleur, 3D, geluid en dystopische stedendecors wordt er een indrukwekkende, beklemmende sfeer neergezet. De donkere steden, de verlaten woestenij of het witte sneeuwlandschap. Het maakt dat je je onderdeel voelt van de film. De scene nabij de kustlijn is zó dichtbij, dat het fysiek bijna beklemmend ging voelen. De actie, het water. Poeh, intens. Eerder had ik dat in vergelijkbare vorm bij Avatar. De dialogen zijn zonder veel woorden, het verhaal ontwikkelt zich langzaam en gestaag. Daar hou ik wel van.

Plot en verhaal

De film heeft een plot, en wil een verhaal vertellen. Ik kan er van genieten als het plot niet ook één-op-één het verhaal vertelt. Ik bedoel, je hebt een film met een plot (dat wat er gebeurt) en een verhaal (dat wat de regisseur wil vertellen). Net als het sci-fi decor van de film is, naar mijn smaak, het plot niet de drijvende kracht achter de film. De film vertelt een groots verhaal en de setting, sfeer, specials effects (de virtuele vriendin) etc. dragen bij aan het vertellen van dat verhaal. Evenals het plot, vanzelfsprekend.

Wat maakt iets echt? Hoe onderscheid je het van iets dat niet echt is? Wat ben je waard als je niet echt (geboren) bent, maar ‘gemaakt’? Wat maakt ons menselijk en wat is het dat ons drijft in het leven? Wie of wat zal ons, de mensheid, verlossen? Diepe vragen die met respect door de film ‘geweven’ zijn en dus niet ‘in your face’ zoals bij veel Amerikaanse films. Ik reageer daar altijd nogal gepikeerd op omdat ik het een belediging van m’n intellect vind. Daarnaast boet het verhaal, de boodschap aan kracht in als je het gaat voorkauwen of uitleggen. Don’t you get that?

Scenes

Over het plot lees je elders wel. Graag licht ik nog een paar scènes uit die ik bijzonder sterk vond.

  • de confrontatie tussen Gosling en Ford op een podium met op de achtergrond een hologram van Elvis Presley die in haperende brokken Can’t Help Falling in Love zingt
  • de grote beelden, deels kapot, in een vuurrood zanderig en radioactief besmet Las Vegas. Zo desolaat én visueel werkelijk prachtig zag je het niet eerder tegelijkertijd
  • de virtuele en echte liefdesscène in één. Een visueel prachtig voorbeeld van de smalle grens tussen dat wat echt is en dat wat niet echt is
  • de dystopische stad met haar wolkenkrabbers en surreële, immense hologram reclames die afsteken tegen de alom aanwezig smog
  • de onvermijdelijke vechtscène tussen Gosling en Hoeks (jawel, Sylvia uit Brabant) in/nabij de langzaam zinkende ‘capsule’ (bij gebrek aan een beter woord). Heel indrukwekkend

En: actie!

Wie denkt een sci-fi actiefilm te gaan kijken, komt bedrogen uit. Wie een vlot plot waardeert zal zich ergeren aan de trage vertelmodus en lange speelduur van de film. Wie Ryan Gosling niet uit kan staan, kan beter thuis blijven. Maar de rest van de lezers kan ik Blade Runner 2049 van harte aanbevelen. Bij voorkeur in de bios!

Iets meer over auteur Renco Schoemaker

Renco is ruim 35 jaar, man en vader van twee. Hij was eerder jeugdouderling in zijn gemeente in Zwolle. Hij mag graag fietsen, hardlopen, tv series kijken en bloggen. Luistert tot slot graag naar harde christelijke herrie.

Categorieën

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.