Onvoorstellar mooi

Een verplicht nummer voor wie Interstellar geheel onbekend is: het plot en de cast.

In de toekomst zijn regeringen en economieën over de hele wereld ingestort. Voedsel is schaars, NASA bestaat niet meer en de 20ste eeuw is de grote schuldige. Wanneer een mysterieus wormgat in de ruimtetijd opengaat is het aan een groep overblijvende onderzoekers van NASA om op verkenning te gaan en de mensheid hoop te bieden.

De cast is ook niet de minste met oa de zeer populaire Matthew McConaughey. Terecht vind ik na films als Mud en Dallas Buyers Club. Ook in de hit tv-serie True Detective vind ik hem erg sterk als ‘Detective Rust Cohle’. Naast hem ook rollen voor Anne Hathaway, Michael Caine, Casey Affleck en Matt Damon. Niet de minste dus!

Religieus?

Er is reeds veel geschreven over het feit of de film er nu een christelijke kijk (zo je wil: Bijbelse) op de wereld op nahoudt, of juist een (strikt) wetenschappelijke kijk. Eenzelfde vraag kan je stellen bij Noah, of Exodus: Gods & Kings (beide niet gezien). Met het heelal als decor kan je als regisseur in ieder geval grootste (levens)vragen stellen zonder daarbij het risico te lopen dat bezoekers wegblijven omwille van de religieuze toon. De grootsheid is alleen nog maar imposanter door de prachtige, eindeloze beelden en de erg mooie muziek van Hans Zimmer.

Impliciet

Met thema’s als zelf-opoffering (hoofdpersoon Cooper), de belofte eens terug te keren naar aarde (Wederkomst), een uitverkoren persoon die redding brengt (Murphy, dochter van Cooper), een uitverkoren volk (mensheid op aarde) en overal de directe en indirecte verwijzingen naar goed, kwaad, liefde en hoop kan je inderdaad zeggen dat het een religieuze film is conform het christelijke wereldbeeld. Persoonlijk ervaar ik niet zo’n strijd tussen geloof en wetenschap, maar voor anderen is ’t één of het ander.

Je kan ook stellen dat het feit dat de mensheid te redden is door de mens zelf, zonder hulp van een god, het een niet-christelijke film is. Redding is te verwachten van onszelf, buiten onszelf is er geen redding. Het heelal, met al haar sterren, planeten en zwarte gaten is volledig wetenschappelijk verklaarbaar en kan ‘gekend’ worden. Kortom: geen kennis ontstijgt ons (denk)vermogen. Uiteindelijk zijn we zelf god. Ik vind het krachtig dat de film op meerdere manieren te interpreteren is, grote vragen stelt zonder ze te stellen.