Skip to main content

Over AILD zanger Tim Lambesis

In mei 2013 werd Tim Lambesis, lead singer van de succesvolle metalband As I Lay Dying, opgepakt. Na een jaar van stilte gaf hij in mei 2014 een interview.

Muziek luisteren is iets dat ik graag mag doen. Tijdens het hardlopen, op het werk en ook veel in de auto. Sinds een half jaar heb ik een abonnement op Google Play Music All Access (soort Spotify) en stream ik er vrolijk op los via mijn telefoon, laptop en pc. Wel even de databundel in de gaten houden dus en albums zoveel mogelijk vooraf via WiFi downloaden in het geval van ‘on the road’  muziek.

Last.fm

Ik gebruik sinds een paar jaar de dienst Last.fm voor het bijhouden wat ik luister. Op basis daarvan geeft Last.fm muziektips en ook kan je zien wanneer je favo bands in de omgeving optreden. Afgelopen woensdag kam ik daar onderstaande ‘event list’ tegen van de metal band ‘As I Lay Dying’ (in het kort: AILD). Een band waarna ik al jaren luister, in 2010 live heb gezien in Atak Enschede en in 2012 nog eens in 013 Tilburg.

As I Lay Dying’s Last.fm

Het feit dat hun laatste drie optreden ‘cancelled’ zijn er ze daarna niet meer hebben opgetreden deed mij terugdenken aan het nieuws dat ik vorig jaar ineens las: frontman Tim Lambesis zou geprobeerd hebben een hitman in te huren om zijn vrouw om te brengen. Destijds was er veel onduidelijkheid over de exacte ’toedracht’ dus ik besloot er niet teveel tijd in te steken. Tim zweeg zelf ook in alle talen. Kennelijk vond hij het, vlak voor de uitspraak over zijn gevangenisstraf, nodig uit de schaduw te komen en zijn kant van het verhaal te vertellen. Dat deed hij hier uitgebreid en openhartig (leestijd: 1,5u+).

Scene

De metal ‘scene’ wordt in de christelijke contreien nogal eens met argusogen bekeken. Het is een muziekgenre dat een agressieve ondertoon kent, veel geschreeuw en van welke discutabele afbeeldingen is voorzien. Zelf luister ik al jaren naar bands met illustere namen als Demon Hunter, As I Lay Dying, August Burns Red, Underoath, Living Sacrifice, The Devil Wears Prada, Norma Jean, The Showdown, To Speak of Wolves en Becoming the Archetype. Het is een subcultuur waar ik hopeloos in ben blijven steken en nog steeds intens van kan genieten. Tegelijkertijd is het goed scherp te blijven en de lijn te trekken tussen ‘goede’ en ‘foute’ muziek. Ik weiger dat op basis van een genre te doen (smaken verschillen), maar focus me op de inhoud van de nummers en de overtuiging van de band. Check bijvoorbeeld eens de vier posts over La Dispute in de sectie muziek. Tja, en daar heb ik in het geval van AILD hopeloos gefaald… En met mij velen. Toch?

Onthullingen

In het interview waar ik eerder naar verwees (deze) vertelt Tim openhartig over wat hem heeft geleid tot het krankzinnige besluit iemand in te huren om zijn vrouw om te brengen. Ik betrapte mijzelf erop te snel verder te lezen, maar dit moet je even op je laten inwerken: je huurt iemand in om je vrouw om te laten brengen. Hoe kom je zo ver? Zo diep? Wat gaat daar aan vooraf? Hierop gaat hij uitgebreid in in het interview. Met zijn band was hij bijzonder succesvol (helemaal wanneer je het genre in ogenschouw neemt) en maakte hij zes albums waarvan de eerste in 2001 en de laatste in 2012. Zijn huwelijk met Megan bleek moeilijk te combineren met het toeren (joh) en toen ze meerdere kinderen adopteerden groeiden ze definitief uit elkaar. Hij zegt:

She didn’t work, and I didn’t want her to, with three kids, especially newly adopted kids who need that extra nurturing and love. Work became my thing, and parenting became her thing. So even when I tried to be more involved, as a father, [she] was like, “Well, this is my thing. What are you doing?” I felt pushed out of my own family. It was difficult.

Later vindt hij de weg naar de sportschool, op zoek naar betekenis en de op handen zijnde teloorgang tegen te gaan. Daar begon hij ook steroïden te gebruiken. Hij kwam terecht in wat hij zelf noemt de ‘gym culture’.

I decided to start going to the gym. I was insecure [about my body]. I started paying more attention to tiny details about my body. If there's anything that really caused a big divide in our relationship, it was those insecurities.

Hij gaat meerdere keren vreemd met verschillen vrouwen. Ook verliest hij zijn geloof in God:

When I abandoned all belief in God, I had nowhere to put my feet. I was 30 years old and asking myself the question, “Where does morality come from?” If there was no God, then morality is whatever I want to make it. That began to justify a lot of crazy behaviors in my life.

Maar als band besluiten ze dat weloverwogen niet openbaar te maken om commerciële redenen:

We talked about whether to keep taking money from the “Christian market.” We had this bizarrely “noble” thing, like, “Well, we’re not passing along any bad ideas. We’re just singing about real life stuff. Those kids need to hear about real life, because they live in a bubble.”

Wow. Dit is een band waar ik al jaren naar luister. Ik ben naar hun optredens geweest en ging daar uit mn plaat. Wat!? Een façade. Uiteindelijk leidt het tot een absoluut dieptepunt waarin hij besluit dat de enige weg uit zijn ellendige leven een weg is waar hij (letterlijk) zonder vrouw verder gaat. Hij probeert het te regelen via iemand van de ‘gym’ en wordt uiteindelijk op 7 mei 2013 gearresteerd (lees hier) omdat zijn ‘hitman’ hem heeft verraden bij de politie. Een korte videosamenvatting vind je hier.

Celstraf

In het interview gaat het ook uitgebreid over de straf die hij zal moeten ondergaan en hoe hij hier zelf tegen aan kijkt. Hoe laag hij terecht is gekomen en hoe hij alles is kwijtgeraakt. Deze woorden deden me wat:

But honestly, the true sentence started well before my arrest. The true punishment was losing my kids and eventually, losing them for good was my own doing. Losing them on an emotional level long before my sentencing was my doing. That’s the sentence I will have the hardest time enduring. I think about my son, especially. If I were to make a list of my top 10 memories from my life, at least seven of those include Biruk. I may never see him again. No matter how long I’m in prison, that will be the hardest sentence I will have to live with, by far.

Na de uitspraak (6 jaar cel) wordt ook bekend gemaakt wat hij allemaal verloren heeft:

Tim acquiesced to Meggan’s requests, which included losing his children permanently, agreeing to a 10-year restraining order, giving her full ownership of his life insurance policy, taking full responsibility for any tax liabilities, turning over any cash that was seized from his home and surrendering the almost $250,000 remaining in trust accounts. Tim’s parents, Nick and Vicki, also gave into Meggan’s demand that they give up all rights as grandparents.

Tijdens zijn eerste celstraf vindt hij God voorzichtig terug. Hij beschrijft hoe God voorkwam dat hij zichzelf van kant maakte. Hij beroept zich er niet op, houdt het grotendeels voor zichzelf. Maar ook tussen de regels door lees ik dat hij ten diepste weet dat hij God verlaten heeft, maar God hem niet. Dit alles deed mij denken aan een stuk tekst uit het nummer Prallels van het album The Powerless Rise uit 2010:

I am a walking contradiction that's found consistency
consuming everything, all without producing sustenance.

Volgende week ga ik het hebben over Gods eerste en onvoorwaardelijke liefde. Die liefde is er ook voor Tim Lambesis al heb ik daar nog wel gemengde gevoelens over.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Meer over Renco Schoemaker

Renco is ruim 35 jaar, man en vader van twee. Hij was eerder jeugdouderling in zijn gemeente in Zwolle. Hij mag graag fietsen, hardlopen, tv series kijken en bloggen. Luistert tot slot graag naar harde christelijke herrie.