Vertrouwen en eigen inzicht

Jaren terug werd een ernstige ziekte bij me geconstateerd. Het confronteerde me met mijn vertrouwen in God. Ik dacht dat als ik maar genoeg op God zou vertrouwen, mijn leven redelijk voorspoedig zou verlopen. Had ik niet genoeg op God vertrouwd? Moest ik alsnog dubbel zo hard vertrouwen om alles weer gezond te krijgen? Verschillende mensen kwamen bij me om te vertellen dat ik niet naar artsen moest gaan voor genezing, maar mij moest richten op onze Hemelse Geneesheer.

Dilemma

Ik vond het een lastig dilemma: Richten op God en in vertrouwen achterover leunen, of zelf de verantwoordelijkheid nemen om juiste stappen te zetten.

Voordat ik dit dilemma op kon gaan lossen, moest ik eerst duidelijk hebben hoe het zit met die ene kant van het dilemma: vertrouwen op God.

Vertrouwen

Dit heb ik altijd een lastig dingetje gevonden. Ik denk, zo lang ik mijzelf ken, graag goed over dingen na en wil zelf de controle houden. Het nadenken uit zich ook in doemdenken. Het glas is na al het gedenk al snel half leeg. De leegte wordt gevuld door beren op de weg.

Bij vertrouwen dacht ik aan loslaten, overgave, geloven dat het wel goed komt. Een flinke uitdaging: Ik zag tien beren op de weg, maar ging vervolgens geloven dat het wel goed zou komen. Daarna probeerde ik me over te geven aan hetgeen God in petto had voor mij en liet de tien beren los.

Ik-gericht

Het vertrouwen op God werd een soort therapie voor mijzelf om me niet zo te richten op die zorgelijke beren. Als ik maar genoeg vertrouwde op God, dan zou alles wel goed komen in mijn leven. De beren gaven een hoop onrust, het vertrouwen gaf rust.

En toen zat ik daar tegenover een arts. Mijn grootste beer werd werkelijkheid: ziek, gevaarlijk ziek. Ik kreeg water en dronk al trillend het glas half leeg. Verward vroeg ik me af hoe dit ondanks mijn vertrouwen kon gebeuren…

Inmiddels gaat het goed met mijn gezondheid en heb ik geleerd dat mijn vertrouwen op God niet betekend dat alles goed gaat in het leven. Bij mijn manier van op God vertrouwen, ging het vooral om mijzelf. Vertrouwen moest mijn beren wegjagen. Ik wilde rust ervaren en een zorgeloos leven leiden. Vertrouwen op God diende mij daarin.

Niet te vatten

Langzaam begon ik in te zien dat het bij vertrouwen op God om Hem gaat en niet in de eerste plaats om mijn welzijn. God is veel groter dan ik ben. Het is best lastig om te vertrouwen op een God die we niet kunnen vatten. We snappen niet waarom bepaalde dingen wel of niet gebeuren. God past niet in ons kleine hoofd. God is zo oneindig groot en juist om die reden is het geweldig om je vertrouwen in Hem te stellen. Vertrouwen op God haalt niet alle beren van de weg. Er komen gegarandeerd beren, maar ik vertrouw er op dat God er bij is als ik deze beren in de ogen kijk.

Bijbel & vertrouwen

Terug naar mijn dilemma: Vertrouwen of handelen vanuit een eigen verantwoordelijkheid. De Bijbel staat vol met voorbeelden waarbij wordt opgeroepen om in alle situaties te vertrouwen op God. De discipelen krijgen zelfs een keer op hun kop als ze geen demon kunnen uitdrijven, doordat ze te weinig vertrouwen hadden. Denk ook aan Gideon en zijn mini leger, David met zijn slinger, Jona en zijn worsteling met vertrouwen, Noach met een enorme boot op een droog stuk land, Mozes met een klagend volk, Abraham en Isaac, Thomas die het allemaal niet zo zeker wist, enzovoorts. Allemaal mensen die moesten leren vertrouwen op God.

Bijbel en eigen inzicht

Naast al deze voorbeelden waaruit blijkt dat het goed is om ons vertrouwen op God te stellen, geeft de Bijbel ook aan dat we zelf moeten nadenken, handelen en verantwoordelijkheid nemen. Zo staat de Bijbel vol met adviezen over  voeding en gezondheid, milieu, omgang met onze medemens, kinderen, ouders, geld, enz. De kennis brengt verantwoordelijkheid met zich mee. Als we weten wat goede voeding is, zijn we ook verantwoordelijk om hier goed mee om te gaan. Als we weten wat goed is voor het milieu, blijft onze bijdrage daarin niet beperkt bij enkel vertrouwen dat God erbij is als we slechte lucht inademen.

Conclusie

Ik kom tot de conclusie dat mijn dilemma geen dilemma is. Een dilemma impliceert dat er gekozen moet worden tussen het één of het ander. Bij elke situatie -vriendelijke beertjes of angstaanjagende beren- kijk ik hen in de ogen met het vertrouwen dat God met mij is. Ik vertrouw op Zijn aanwezigheid en macht en tegelijkertijd denk ik na hoe ik de beren het beste kan passeren.

1 Kor 15:10 Maar door de genade Gods ben ik, wat ik ben, en Zijn genade aan mij is niet vergeefs geweest, want ik heb meer gearbeid dan zij allen, doch niet ik, maar de genade Gods, die met mij is.

Photo Credit: AlbertaScrambler via Compfight cc