Heilige Geest, een taboe?

Het is bijna Pinksteren. We gaan massaal naar ‘opwekking’ en de andere helft van het volk kampeert elders in het land. Zowel bij opwekking als bij elke andere camping genieten we voornamelijk van het mooie weer. We zouden bijna vergeten dat Pinksteren de periode is waarin we extra aandacht besteden aan de Heilige Geest.

Vuur

Ik moet eerlijk zeggen dat ik de keren dat ik aanwezig was bij een of ander christelijk festival, ook vaak het vuur van de zon verkoos, boven het vuur van de Heilige Geest. Daar zijn twee redenen voor: Ik heb medechristenen dingen horen zeggen of zien doen, waarbij ik mijn vraagtekens had of het wel echt kwam door Gods Geest of toch door een zonnesteek. Sommigen beweerden dingen in combinatie met de Heilige Geest die misleidend, of wel heel erg ik-gericht leken te zijn. Daarnaast vind ik de bovennatuurlijke kant van de Heilige Geest best spannend. De combinatie van deze twee redenen, maakt dat de zon vaak veiliger en comfortabeler lijkt te zijn.

zoekende generatie

Ik zie deze voorzichtige, sceptische en twijfelende houding ten opzicht van de omgang met de Heilige Geest niet alleen bij mijzelf, maar ook bij veel andere christenen. Er is de afgelopen tijd duidelijk een beweging zichtbaar waarin gezocht wordt naar een andere manier van christen- en kerk zijn. Een manier die past bij onze nieuwe generatie en deze maatschappij. Thema’s die je veel terug hoort of leest binnen deze zoektocht zijn: Community, relationeel, praktisch, duurzaam, biologisch, twijfelen mag, open minded, extern gericht, relevant, beide benen op de grond, het liefst in de modder.

Knagen

Allemaal thema’s die mij (en vele generatiegenoten met mij) erg aanspreken. Ik kan bijna niet wachten om al deze dingen veel meer in de praktijk te brengen. En toch begint het te knagen zo richting Pinksteren. Wat voor plek geef ik de Heilige Geest nog in deze zoektocht? In hoeverre krijgt de Heilige Geest nog een plek bij de nieuwe manier van christen/kerk zijn aan het einde van onze zoektocht?

De vruchten van de Heilige Geest vinden we wel mooi. Welke buurman wil nou niet een geduldige, zachtmoedige, liefdevolle buur. Sluit perfect aan bij onze externe, relationele visie. Als we gaan kijken naar de gaven van de Geest voelen we ons ongemakkelijk en als we er al iets mee doen, houden we het liever intern.

Eerste gemeenten

We kijken momenteel graag naar de eerste gemeenten. Zij waren namelijk behoorlijk praktisch, relevant, extern gericht en relationeel. Hier nemen we graag een voorbeeld aan. Deze gemeenten waren echter niet alleen praktisch in tastbare zaken, maar ook op een wonderbaarlijke manier die niet te vatten was voor de omgeving. Ze lieten zich op een bovennatuurlijke manier leiden door Gods Geest en waren praktisch bezig met de gaven van de Heilige Geest.

Platgetrapt peukje

Ik vind het hartstikke leuk om relevant te zijn voor mijn omgeving en ik vind het prima om er open over te zijn dat ik me laat inspireren door de Bijbel. Een boodschapje doen, eenzame buurvrouw bezoeken, afval opruimen in de wijk. Of de juiste bank kiezen, goede voeding en eerlijke kleding kopen. Allemaal hartstikke goed. Maar wat als het mogelijk is dat de Heilige Geest mij tijdens het afval rapen in de wijk duidelijk maakt dat ik iets moet zeggen of doen waar ik niet zo op zit te wachten? Ik zou snel om me heen zoeken naar een platgetrapt peukje die ik in mijn vuilniszak kan stoppen. Stel je toch voor dat ik een bovennatuurlijk iets moet gaan doen. Wat zullen ze wel niet denken? En wat als het helemaal niet werkt? Geef mij maar een platgetrapt peukje.

Christenen die wel uitstrekken naar een leven leiden met de Heilige Geest worden steeds regelmatiger door medechristenen weggezet als ‘gristengekkies’. Als een labiele club mensen die de weg kwijt zijn.

Alhoewel ik graag met mijn beide benen op de grond sta en in de toekomst ook wil blijven staan, zie ik ook de noodzakelijke meerwaarde om meer ruimte geven aan de Heilige Geest.

Marcus16:17 17 Degenen die tot geloof zijn gekomen, zullen herkenbaar zijn aan de volgende tekenen: in mijn naam zullen ze demonen uitdrijven, ze zullen spreken in onbekende talen, 18 met hun handen zullen ze slangen oppakken en als ze een dodelijk gif drinken zal dat hun niet deren, en ze zullen zieken weer gezond maken door hun de handen op te leggen.’ 19 Nadat hij dit tegen hen had gezegd, werd de Heer Jezus in de hemel opgenomen en nam hij plaats aan de rechterhand van God.

 1kor.12:4 Er zijn verschillende gaven, maar er is één Geest; 5 er zijn verschillende dienende taken, maar er is één Heer; 6 er zijn verschillende uitingen van bijzondere kracht, maar het is één God die ze allemaal en bij iedereen teweegbrengt.

Taboe

Laten we niet door onze ‘voeten in de modder, twijfel-omarmende, ruimdenkende’ houding in onze comfortzone duiken. Het zekere voor het onzekere nemen. Geen risico’s, want het is al te vaak mis gegaan. Ja, het is spannend, ongrijpbaar en best vreemd om meer ruimte te geven aan de Heilige Geest. Maar laten we niet het kind met het badwater weg gooien. Laten we van de Heilige Geest geen taboe maken…

Photo Credit: chiptape via Compfight cc