Skip to main content

Geestelijke leiding

Kerken zijn doorgaans goed georganiseerd. Traditie geeft structuur en duidelijkheid. Maar hoe zit het met de geestelijke leiding? Verlangen we daar naar?

Vorige week blogde zwager Len over de Heilige Geest. Al vaker ging het hier op geloofsvoer.nl over de Geest. Niet zo verwonderlijk natuurlijk. In het Nieuwe Testament vinden we ontzettend veel teksten over Gods Geest. De vraag is hoe we in ons dagelijks leven Gods Geest de ruimte geven om zo ‘vruchten van de Geest’ voort te kunnen brengen. In de kerk geldt hetzelfde.

Vervulling in de kerkdienst

De vervulling van de Heilige Geest lijkt soms ver te zoeken. Zelf merk ik dat Gods Geest mij meer raakt wanneer ik alleen ben of in een klein gezelschap. De kerk lijkt (voor mij) een minder ‘geschikte’ plek om Gods Geest te ervaren. Daar verandert een vracht opwekkingsliederen voor mij niet veel aan. Is dat niet gek? Wie herkent onderstaand beeld?

Heilige-Geest

In de traditionele kerk, uit ervaring spreek ik zowel over de hervormde kerk als de gereformeerde kerk, zijn we relatief veel bezig met traditie, structuur en orde. Zelf vind ik dat ook prettig. In mijn eigen Nederlands Gereformeerde gemeente is er een goede mix tussen happy-clappy en hel-verdoemenis (even heel zwart wit). Toch weet je grofweg wat je ‘krijgt’ en daar kom je ook min of meer voor. En daarna ga je weer naar huis.


Heilige-Geest-2

Geestelijke vervulling staat bij mij dus niet in dat rijtje. Of althans, ik verwacht er niet diep geraakt te worden. Het is wel eens voorgekomen, maar doorgaans beleef ik dat soort moment buiten de kerkdienst. Op één of andere manier dus juist alleen (muziek werkt goed) of in klein gezelschap (praten, samen bidden, of naar ‘De Dood van de Zoon‘). Ik vind dat ook niet erg overigens. Kerk-zijn is veel meer dan alleen op zondag bij elkaar komen om God te loven, eren en prijzen. Maar het is wel goed zo af en toe de vraag te stellen: ‘Wat bezielt de kerk?‘.

Geestelijke leiding

Naar mijn idee is de vraag of we bereid zijn Gods Geest de ruimte te geven in ons leven belangrijker dan de vraag wáár we de momenten, waarin dit gebeurt, beleven. Zelf merk ik dat het steeds beter lukt. Het kan nog een stuk beter, maar ik ervaar wel een gevoel van rust en vertrouwen als het aankomt op mijn levenspad. Dat klinkt wat zweverig, maar ik bedoel te zeggen dat ik weinig drang ervaar de toekomst helemaal te organiseren. Zelf zie ik dat als vertrouwen op God(s Geest).

De vruchten van de Geest komen niet allemaal in gelijke mate tot uiting in mijn karakter en mijn doen & laten, maar ik ervaar ook daar dat ik groei doormaak. We kunnen dat afdoen als een natuurlijk proces (je wordt ouder en wijzer), maar zelf denk ik dat Gods Geest de ruimte neemt mij meer en meer te vormen naar wie ik zou moeten zijn.

In de kerk (da’s dus meer dan de kerkdienst op zondag) wil ik ook geleid worden. Door mensen met meer levenservaring, door mensen die vervult zijn (geweest) van Gods Geest. Door ouderen, jongeren, de predikant. Samen zijn we de kerk.

Organiseren / verlangen

In de praktijk van alle dag is het soms wat teleurstellend te ervaren dat we als kerkenraden vooral bezig zijn met het organisatorische reilen en zeilen van de gemeente. Natuurlijk, zaken die aandacht vragen. En dat moeten we zeker niet achterwege laten. Zelf ben ik jeugdouderling en een flink deel van mijn tijd besteed ik aan organisatorische zaken. Maar ik roep tegelijkertijd op tot ruimte voor Gods Geest bij elk overleg dat er is. Volgens mij kan dat het beste door gebed. En dan niet gebed als agendapunt, maar vóór alles om Gods Geest vragen. En het ook echt verlangen; om geleid te worden. En het vermogen je daar aan over te kunnen en willen geven.

En dat vraag ik mij wel eens af: willen we als kerken écht geleid worden door Gods Geest? Verlangen we er naar? Of hebben we er een taboe van gemaakt? Werken we een agenda af, of zijn we bezig met de toekomst van de gemeente? En durven we die toekomst in Gods handen te leggen? We kunnen het zeggen, agenderen, maar ten diepte gaat het er volgens mij om dat we het willen verlangen. Geestelijke leiding. Graag. Noem het een Opwekking. Ik noem God die zijn Geest in ons brengt en dat kán niet zonder gevolgen zijn.

Opwekking

ps. de afbeeldingen zijn uit de serie ‘Wat zullen de mensen zeggen? door Dokus
Photo Credit: Scott SM via Compfight cc

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Meer over Renco Schoemaker

Renco is ruim 35 jaar, man en vader van twee. Hij was eerder jeugdouderling in zijn gemeente in Zwolle. Hij mag graag fietsen, hardlopen, tv series kijken en bloggen. Luistert tot slot graag naar harde christelijke herrie.