Mijn zwager luistert niet naar God. En als hij dat toch probeert, zal hij dat niet zo noemen. Mijn zwager kerkt in de meer traditionele hoek. Ik omring mij zondags met evangelischen en wij luisteren de hele dag naar God. “Sorry, zei je wat? Ik was even in gesprek met God”. Bij elke keuze zoeken we naar bevestiging van boven.
Ik begin dit stuk met ‘ik’. Niet zo gek, want het draait toch ook om mij? Dat is tenminste wel de algemene gedachte waarin ik in deze westerse maatschappij ben opgegroeid. Ik ben opgeroeid in een cultuur die mij heeft geleerd dat ik mijn eigen leven moet gaan maken. Het draait om mij en ik moet doen waar ik gelukkig van wordt. Ik moet mij ontwikkelen. Ik weet precies mijn kwaliteiten en mijn leerpunten en heb tig persoonlijke ontwikkelingsplannen gemaakt. YOLO!
Het gebeurt me regelmatig dat ik uitspraken als ‘Naar God luisteren’ en ‘Gods wil verstaan’ hoor of lees om me heen. Ik heb mezelf gelukkig nog niet kunnen betrappen op een dergelijke uitspraak. Ik zeg gelukkig omdat ik het een uitspraak vind die afstand kan scheppen. De toehoorder kan namelijk invullen dat jij dit soort ‘gesprekjes met God’ regelmatig hebt, aangezien je er zo over praat. Zoals je ook kan zeggen dat je naar je ouders of vrienden moet luisteren. Maar God verstaan, da’s eigenlijk best wel moeilijk toch? Wat betekent het eigenlijk? En hoe doe je dat dan? Graag verken ik dit met jullie.
Vandaag leek het mij het moment eens een onderwerp aan de snijden dat mij al een tijdje bezig houdt. Het gaat over de neiging van mensen God tot een gelijke te maken, een maatje. Een makker of iets van die strekking. Of overal in alles terug te vinden. Geen goed idee denk ik en ik zal toelichten waarom. Daarna spring ik van de hak op de tak naar een andere serieus onderwerp.
copyright © geloofsvoer.nl - 2013-2018
