Eternity is black and white

‘Eternity is black and white, and I’ve been living in between (Another shade of gray)’. Een stukje tekst uit “Mountain of Souls” van de metalcore band Becoming the Archetype. Tja, ik dacht zo’n eerste blog maar direct stevig neerzetten. Stevig, net als de muziek van deze band. Alhoewel ze op Google Play Music te vinden zijn onder het illustere genre relipop. Het geeft te denken. Nu is geloofsvoer.nl toevalligerwijs (ja, echt) ook uitgevoerd in zwart/wit maar da’s meer omdat dat zo’n lekker contrast geeft. Beter dan grijs toch? Grijs is saai, zie ook verderop. Vanaf deze week kan je als lezer minimaal elke vrijdagmorgen een blogpost van ons verwachten, over vanalles en nog wat. Wat de posts met elkaar gemeen hebben: ze dienen als voer voor gelovigen.

Geloofsvoer

Dat hebben we nodig: voer om te groeien in ons christelijk geloof. Nu klinkt voer natuurlijk (opzettelijk) wat plat, maar het punt lijkt me duidelijk. Zonder eten geen groei, zonder geloofsvoer geen geloofsgroei. Nu komt geloofsvoer in vele soorten en maten (fijn hè!), waarvan deze blog er ééntje is. Ook in de bijbel lezen we er over; in 1 Korinthe 3:1-3 spreekt Paulus over melk, de makkelijke vorm van voeding.

1 Korintiërs 3: 1-3 1 Maar, broeders en zusters, ik kon tot u niet spreken als tot geestelijke mensen. Ik sprak tot mensen van deze wereld, tot niet meer dan kinderen in het geloof in Christus. 2 Ik heb u melk gegeven, geen vast voedsel; daar was u niet aan toe. En ook nu nog niet, 3 want u bent nog gebonden aan de wereld. Wanneer u afgunstig en verdeeld bent, dan bent u toch gebonden aan de wereld, dan leeft u toch als ieder ander?

Spreekwoordelijke melk omdat de nieuwe gemeente vast (geloofs)voedsel nog niet konden verdragen. Zeg maar het echt vullende, en soms taaie, voedsel. Hun geloof was zwak; ze konden geen afscheid nemen van hun ‘oude’ leven (de wereld) en blijven daardoor steken in hun geloofsgroei. Ook heerst er verdeeldheid waardoor de geestelijke groei in de vroege gemeente afremt. Paulus adresseert dit probleem en wikkelt er geen doekjes om.

Eternity is black and white, and I’ve been living in between.

Grijs

Is dat niet wat we als christenen allemaal doen, als we eerlijk naar onszelf zijn? Ergens er tussenin hangen omdat we bepaalde dingen niet los kunnen of willen laten? God er buiten houden, het onszelf toe-eigenen? Zaken als verdiensten zien in plaats van geschenk? Het betekent niet dat we Jezus niet hebben aangenomen, maar we hebben ons (nog) niet 100% aan hem overgegeven. We leven in het grijze gebied. Het tempo waarin we onszelf 100% kunnen en willen geven is niet te bepalen en is voor iedereen verschillend, en onze God is een geduldig god. We beginnen allemaal met melk, zonder uitzondering. Wel zullen we eens de melk achter ons moeten laten, uit het grijze gebied moeten stappen. Maar waarom?

Vast voedsel voorkomt dat we onze waarde ontlenen aan dingen, status, geld en macht. Vast voedsel maakt dat je meer en meer ontdekt wat Gods wijsheid is, wat zijn genade inhoudt. Over wijsheid schrijft Paulus:

1 Korintiërs 2: 6 6 Toch is wat wij verkondigen wijsheid voor wie volwassen is in het geloof. Het is echter niet de wijsheid van deze wereld en haar machthebbers, die ten onder zullen gaan.

De wijsheid die tot ons komt in de Bijbel is “voor wie volwassen is in het geloof”. In hoofdstuk 13 lezen we daarover:

1 Korintiërs 13: 11 11 Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter me gelaten.

Die geloofsgroei, daarom zo belangrijk. Het geeft je focus, stabiliteit en bereidheid je gaven in te zetten voor Hem. Daad bij woord voegen, keuzes maken en uit het grijze gebied te stappen. Daar is nog heel veel over te schrijven en dat zullen we ook zeker doen. Zelf vind ik dit een mooie, krachtige samenvatting voor nu:

If it stops you from getting closer to God, then it needs to go.

Dus

Het is lastig, moeilijk en vaak niet alleen te doen. We falen en we falen nog een keer. En nog eens. En toch ontslaat ons dat niet van de verplichting, ja ik stel het bewust zo scherp, het te blijven proberen. En daarom vormen we samen een gemeente; geloven doe je niet alleen. En het is een werkwoord: we moeten aan de slag.

Ik hoop van harte dat het schrijven voor geloofsvoer.nl jou en mij daarin zal helpen.

ps. Becoming the Archetype – Mountain of Souls (voor de liefhebber)